Hathiland είναι η χώρα του Hathi και των τρελών ιδεών του.Όσοι τον ξέρετε μην περιμένετε τίποτε άλλο από όσα ήδη ξέρετε.Για όσους δεν τον ξέρετε,τα καλύτερα έπονται.
Λοιπόν,καλή περιήγηση στη Hathiland!!!
Μίλησαν ΟΛΟΙ πια για το TEDxAthens 2011, για την Τέχνη της Ανατροπής, για το event, για το twitter, για τους ομιλητές, για ΟΛΑ!
Και λέω...γιατί όχι και εγώ! Έτσι είπα να ξαναγράψω στο blogάκι μου μετά από κάμποσο καιρό. Εγώ όμως θα γράψω από μία άλλη οπτική, από την οπτική κάποιου που ήταν σχεδόν ένα 24ωρο στο TEDxAthens 2011 αλλά είδε μόλις σχεδόν μία ολόκληρη ομιλία, έβγαλε μόλις μία φωτογραφία αλλά δεν ξενέρωσε καθόλου! Η λογική αντίδραση είναι η απορία για την αξιοπιστία του υπογράφοντος, όμως δεν θα μπω σε λεπτομέρειες για τα commandιλίκια που κάναμε με το υπόλοιπο team των ειδικών δυνάμεων (congrats to all of you guys!)
Δεν μπορώ να κρίνω αν ήταν καλό ή κακό το TEDxAthens 2011, γιατί εάν το κάνω θα είμαι κατά πολύ προκατειλημμένος και μεροληπτικός, δεδομένου ότι λατρεύω τη διαδικασία των TEDx, αλλά και γιατί συνέβαλα έστω και κατά πολύ ελάχιστο σε αυτή την τεράστια διοργάνωση. Δεν θα μπω επίσης σε καμία διαδικασία να πάρω το μέρος των 2 twitterομεριών περί trolαρίσματος και spamαρίσματος ή για σχόλια του στυλ "άμα ήθελα να μαθαίνω για το TEDx θα ήμουν εκεί και δεν θέλω να βλέπω τίποτε σχετικό στο timeline μου".
-Το θέλω, απάντησε ο μικρός πρίγκιπας, αλλά δεν έχω πολύ χρόνο. Έχω να ανακαλύψω φίλους και πολλά πράγματα να γνωρίσω.
-Γνωρίζουμε μονάχα τα πράγματα που εξημερώνουμε, είπε η αλεπού. Οι άνθρωποι δεν έχουν πια καιρό να γνωρίζουν τίποτα. Τ’ αγοράζουν όλα έτοιμα απ’ τους εμπόρους. Επειδή όμως δεν υπάρχουν έμποροι που να πουλάν φίλους, οι άνθρωποι δεν έχουν πια φίλους. Αν θέλεις ένα φίλο, εξημέρωσέ με.
-Τι πρέπει να κάνω; Είπε ο μικρός πρίγκιπας.
-Χρειάζεται μεγάλη υπομονή, απάντησε η αλεπού. Στην αρχή θα καθίσεις κάπως μακριά μου, έτσι, στο χορτάρι. Θα σε κοιτάζω με την άκρη του ματιού κι εσύ δε θα λες τίποτα. Ο λόγος είναι πηγή παρεξηγήσεων. Κάθε μέρα, όμως, θα μπορείς να κάθεσαι όλο και πιο κοντά…
Από την αρχή ήμασταν ψημένοι και ορεξάτοι γιατί θα συμμετείχαν και δημιουργικοί και έτσι το πράγμα γινόταν ακόμη πιο ενδιαφέρον.
Τυχαία ή μη, οι δύο από τις παρουσιάσεις είχαν ως θέμα την VW, ενώ η μία, αυτή του Αντώνη Κόχειλα-Managing Partner, Lowe Athens είχε ως θέμα το φοβερό campaign της VW στις ΗΠΑ για το VW Passat.
Πράγματι αυτή η καμπάνια πήγε εξαιρετικά καλά, κέρδισε το κοινό, κέρδισε τον πελάτη, κέρδισε και βραβεία στις Κάννες...Είχε και τη σωστή του transmedia strategy και όλα καλά μέχρι εδώ...
Η Greenpeace όμως βρήκε την ευκαιρία να χτυπήσει με τον ίδιο τρόπο...Η παγκοσμίως γνωστή περιβαλλοντική ΜΚΟ ήθελε να ξεκινήσει μία καμπάνια σχετικά με τον περιβαλλοντικό χαρακτήρα της VW. Και ποιος ο καλύτερος τρόπος από το να χτυπήσει την VW με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Έφτιαξαν λοιπόν τη συνέχεια του video της VW με τον Darth Vader.
Μαζεύτηκαν σήμερα οι "Αγανακτισμένοι" για να διαδηλώσουν και να διαμαρτυρηθούν για την μέχρι τώρα κατάσταση και κατάντια. Μέχρι εδώ όλα καλά. Πάμε να κάνουμε μία προσπάθεια να αναλύσουμε στρωματικά (όχι κατά ταξικά στρώματα...μακριά από εμάς):
-Ποιοι: Κάποιοι που ενημερώθηκαν από το fb και από τα χαμηλής ποιότητας "ενημερωτικά" blogs που κινούνται γύρω από την ελληνική blogόσφαιρα. Επίσης κάποια ελληνικά παραδοσιακά μέσα πήγαν να συναγωνιστούν τα nm και μπήκαν και αυτά στο χορό της ενημέρωσης. Ένα βασικό χαρακτηριστικό για το οποίο μπορείτε να #peste_na_me_fate είναι το ποιοτικό χαρακτηριστικό αυτών των ανθρώπων. Άνθρωποι ημιμαθείς κατά την πλειονότητα, υπεραπλουστευτές και άμοιροι των ευθυνών τους όλοι τους. Έχουν πλήρη επίγνωση του τι κάνουν, του σκοπού και της επιδίωξης; Ο στόχος είναι σαφής; Και το πλέον βασικό, υπάρχει λογική σύνδεση μεταξύ "οράματος", υλοποίησης και στόχου; Μάλλον όχι...
Ουφ...καιρό είχα να γράψω, και αυτό είτε ελλείψει χρόνου είτε ελλείψει ερεθισμάτων...Και να είπα να ξαναγράψω έστω 2-3 σειρούλες. Όχι ότι τώρα έχω χρόνο, αλλά έχω τουλάχιστον κάτι το οποίο μπορεί να μου δώσει ένα σκούντημα και να μου πει "Φιλαράκο wake up and get more active".
Το ότι από πάντα είμαι Πρόσκοπος το ξέρετε οι περισσότεροι. Μετά από 2 χρόνια αποχής λόγω στρατού και Αγγλίας I'm back, και όχι μόνο αυτό αλλά είμαι έτοιμος να μπουκάρω δυναμικά και να κάνω πολλά. Μία από τα πράγματα που μου είχαν λείψει ήταν οι εκδρομές στο βουνό. Ναι, ναι ξέρω τι θα πείτε..."Άντε μωρέ βλαμμένε...τι είσαι κανένα λυκοπουλάκι και σου έλειψαν οι βόλτες στο βουνό;". Μου έλειψε η όλη φάση της εκδρομής, του να μαζευόμαστε το πρωί, να κουτουλάμε από τη νύστα και με το σακιδιάκι μας βουρ για το βουνό! Και όλα αυτά με την καλύτερη παρέα...
Αυτή τη φορά μου δόθηκε η ευκαιρία να ανέβω στον Υμηττό, σε αυτό το τόσο ταλαιπωρημένο και παρεξηγημένο βουνό που βρίσκεται μια ανάσα από το σπίτι μας. Στον Υμηττό είχα ανέβει μόλις άλλη μία φορά πριν από 3-4 χρόνια πάλι για τον ίδιο λόγο. Γενικά δεν έχω τον Υμηττό σε μεγάλη εκτίμηση μάλλον λόγω της μικρής απόστασης από το σπίτι μου. Αλλά εν τέλει αυτό είναι που εκτίμησα ακόμη περισσότερο.
Δεν θα κάτσω να αναλύω με τις ώρες πως και τι κάναμε όλο το Σαββατοκύριακο με τα άλλα τα τρελόπαιδα που ήμασταν. Θα σταθώ σε δύο φάσεις του διημέρου μόνο...
Το πρώτο που με έκανε να νοσταλγήσω πολλά από τα "νιάτα" μου ήταν η θέα από τον ΟΤΕ απ'όπου η θέα ήταν μαγευτική...βλέπαμε όλη την πίσω μεριά του βουνού, αεροδρόμιο και μετά την θάλασσα της Μεσογαίας. Εκεί που από τη μία μεριά της κορυφογραμμής βλέπεις την άναρχη Αθήνα και αμυδρά στο βάθος τον Σαρωνικό, ξάφνου γυρνώντας μόλις από την άλλη ξεδιπλώνεται μπροστά σου η γνήσια Αττική γη.
Η δεύτερη φάση που με έκανε να νοσταλγήσω τα παλιά αλλά να εκτιμήσω περισσότερο το τώρα ήταν το πρωινό της Κυριακής...το βουνό ήταν βουβό ενώ μόνο το ξύπνημα της φύσης ακουγόταν που και που. Κόσμος ξεκινούσε σιγά-σιγά τη βόλτα του και τη γυμναστική του, ενώ παρότι ο κόσμος αυξανόταν ολοένα και περισσότερο, η ησυχία που επικρατούσε ήταν εντυπωσιακή.
Το βουνό δίνει ζωή και η παρέα την συμπληρώνει...Την Κυριακή αποφάσισα να ανεβαίνω πιο συχνά στον Υμηττό είτε με τα πόδια είτε με το αυτοκίνητο...απλά έτσι 1-2 ωρίτσες να τους ξεχνώ όλους και να ακούω το μέσα μου...στον Υμηττό τότε...στον Υμηττό...
Πάλι τα ίδια...σαν να μην πέρασε ούτε μία ημέρα...
Για τους ειδήμονες τα έχω ξαναπεί προ πολλού!Πριν από 4 χρόνια κιόλας έλεγα έχει έρθει η ώρα να επιδείξουν τα διαπιστευτήριά τους οι ειδικοί, οι σοφοί, οι ειδήμονες ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε τους. Και αυτά τα είχα πει πριν την κρίση, πριν οι πρώην καθηγητάδες του LSE και τω λοιπών ευαγών ιδρυμάτων γίνουν υπουργοί. Καλά τα λόγια, οι θεωρίες, τα papers και η μπλαμπλαδολογία, αλλά όταν έρχεται η ώρα στο δια ταύτα τι κάνουμε; Μάλλον τίποτε.
Όλοι όσοι θεωρούν εαυτούς ειδικούς και θεωρούν τον εαυτό τους βασιλικότερο του βασιλέως, ήρθε η ώρα να αποδείξουν πως η σοφία τους μπορεί να βοηθήσει την κοινωνία. Το σύνολο έχει ανάγκη από κάποιους να τους φωτίσει, να τους βγάλει από την απαισιοδοξία και το μαύρο. Αυτοί οι κάποιοι είναι οι σοφοί, οι ειδικοί, οι ειδήμονες. Για αυτό είναι δύσκολο και επικίνδυνο να αυτοτιτλοφορήσαι έτσι. Είναι το μεγάλο το βάρος το οποίο πρέπει να επωμιστείς και πρέπει να είσαι σίγουρος ότι θα ανταπεξέλθεις γιατί μόνος σου έχεις τιτλοφορηθεί ως ειδικός...
Πέραν τούτων κουβέντα καμιά...αν είσαι ειδικό ή μη φαίνεται από τα πεπραγμένα σου και όχι από τα λεγόμενά σου...κρίμα...
Πριν από καιρό είχα ξεκινήσει μία λίστα με διάφορα που μισώ στις συμπεριφορές των ανθρώπων και δη αυτών που είναι κοντά μου!
Τελικά αυτή η λίστα εγκαταλείφθηκε γιατί ανησύχησα από το γεγονός ότι με ενοχλούν τελικά πάρα μα πάρα πολλά πράγματα στους άλλους και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι είτε εγώ είμαι πολύ περίεργος είτε όλοι οι άλλοι γύρω μου δεν την παλεύουν...στο ποιο από τα προηγούμενα είναι σωστό δεν έχω καταλήξει αλλά ο καθένας μπορεί να βγάλει το συμπέρασμά του!
Έτσι λοιπόν είπα να ξεκινήσω μία καινούργια λίστα με πράγματα τα οποία άμα κάνω παρακαλώ όπως με συνεφέρετε αμέσως στην τάξη γιατί μάλλον θα έχω χάσει τα λογικά μου:
-Εάν αρχίσω να χάνω τον zen χαρακτήρα μου plz shoot me asap!!
-Εάν αρχίσω να ασχολούμαι online με βλάκες για πολιτικά ενώ δεν ξέρουν, επίσης plz do shoot me asap
-Εάν αρχίσω να δίνω αξία σε ανάξιους αναφοράς plz shoot me right away
- Εάν μέχρι τα 30κάτι έχω βάλει profile pic στο fb ή οπουδήποτε αλλού καθήμενος στο γραφεί μου λες και κατεβαίνω σε προεκλογική εκστρατεία του 90' plz shoot me asap
-Εάν βάλω άσπρο, μπεζ, κρεμ, ζαχαρί ή γυαλιστερό σακάκι-κουστούμι plz shoot me asap
-Εάν φορέσω άσπρο, μπεζ, κρεμ ή ζαχαρί παπούτσι plz shoot me asap
Η λίστα θα συνεχίσει για πολύ ακόμη σε επόμενα posts...
Υ.Γ.1: Το dont's είναι άναρχα γραμμένα και όχι σε κάποιο δομημένη σειρά καθότι έτσι μου έρχονται στο νου λόγω ερεθισμάτων που με προκαλούν.
Ε ναι, παρελάσαμε και εφέτος, όπως σταθερά κάνω τα τελευταία δεν ξέρω και εγώ πόσο χρόνια λόγω της γνωστής-άγνωστης ιδιότητας μου. Γενικά η παρέλαση με κυνηγάει...ακόμη και στον στρατό κατέληξα να κάνω παρέλαση κάθε μέρα όλη μέρα αφού ήμουν στον Μεικτό Λόχο Απόδοσης Τιμών.
Εφέτος η χρονιά ήταν διαφορετική για πολλούς λόγους. Πρώτον ο ρόλος μου ήταν διαφορετικός από τι άλλες φορές (unnecessary inside information), δεύτερον γιατί ο δήμος μας είναι πια Καλλικρατικός και τρίτον γιατί η κοινωνική-πολιτική κατάσταση στην χώρα μας δεν είναι και η καλύτερα δυνατή για παρελάσεις και λοιπές "φιέστες". Παρόλα ταύτα βάλαμε και εφέτος τις στολές μας, μαζευτήκαμε και κατεβήκαμε στην Κηφισίας εκεί κάτω από τον Άγιο Δημήτριο για να ξεκινήσουμε την παρέλαση. Για πρώτη φορά εφέτος είχε και μηχανοκίνητα, δασοπυροσβέστες, μέχρι και εκχιονιστικά είχε φέρει ο Δήμαρχος για να γιορτάσει την επέκταση του μεγάλου δουκάτου του.
Πήγαμε και εμείς στην ώρα μας όπως πάντα, στην εντέλεια, έτοιμοι όλοι να κάνουμε αυτό που κάναμε πάντα από τότε που ήμασταν και εμείς μικρά, πολύ απλά να παρελάσουμε. Δεν πρόκειται να μπω στη διαδικασία να σχολιάσω την αναγκαιότητα ή μη της παρέλασης, ούτε πρόκειται να επιχειρηματολογήσω υπέρ ή κατά της παρέλασης. Απλά θέλω να αποτυπώσω μία παρατήρηση που έκανα.
Στην αρχή της παρέλασης ήμουν λίγο σφιγμένος για το τι μπορεί να αντιμετωπίσουμε κατά την διάρκεια της παρέλασης, τι σχόλια μπορεί να ακούσουμε. Ίσως για πρώτη φορά ακούσαμε τόσα "ΜΠΡΑΒΟ ΠΑΙΔΙΑ!", τόσα "ΠΑΝΤΑ ΨΗΛΑ!". Σε όλους μας έκανε εντύπωση το ίδιο πράγμα...Ο κόσμος έδειχνε να ευχαριστιέται την παρέλαση, να βλέπει τα παιδιά του υπερήφανα να διαβαίνουν.
Χωρίς κανένα πνεύμα υπέρμετρου πατριωτισμού, ο κόσμος είχε την ανάγκη να δει μία σπίθα ελπίδας, ένα κάτι το οποίο του δείχνει ένα μονοπάτι για το αύριο. Όλα αυτά προφανώς δεν τα προκάλεσε ούτε η παρέλαση ούτε ο βηματισμός, αλλά απλά και μόνο η εμφάνιση κάποιας μορφής οργανωμένου και δομημένου συνόλου μέσα σε αυτό το χαώδες και άναρχο περιβάλλον στο οποίο διαβιούμε.
Άντε και του χρόνου!
Παρέλαση 25ης Μαρτίου 1912.
Η πρώτη επίσημη εμφάνιση των Ελλήνων Προσκόπων
Ο διαφημιστικός κολοσσός Saatchi&Saatchi στο Λονδίνο έχει κάθε καλοκαίρι ένα πρόγραμμα υποτροφιών για graduate level professionals. Οι θέσεις περιορισμένες και ο ανταγωνισμός αυξημένος. Φέτος οι υποψήφιοι θα μία ακόμη πρόκληση. Έχουν 8 εβδομάδες να δημιουργήσουν μία twitter page, ενώ στόχος τους είναι να αποκτήσουν το υψηλότερο Twitter rating και την υψηλότερη κοινωνική επιρροή πριν το deadline. Έτσι οι κορυφαίοι 250 συμμετέχοντες θα περάσουν στον επόμενο γύρο. Η εταιρία θα μετρήσει την επιτυχία τους βάσει του αριθμού των followers, των tweets, των retweets και των mentions! Όσοι περάσουν στον επόμενο γύρο θα πρέπει να ανταπεξέλθουν σε αντίστοιχες «δοκιμασίες» στο youtube και στο Skype.
ΟΚ! Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή… Σε πολλούς έχει ζητηθεί να στήσουν ένα twitter account ή facebook page για κάποιον πελάτη ή για κάποια καμπάνια. Όμως στη διαμάχη μεταξύ ποσότητας και ποιότητας στο sm έχει σημασία ποια μεριά θα διαλέξεις. Αυτό που σε ενδιαφέρει στα sm είναι να ενεργοποιήσεις και να επηρεάσεις τους κατάλληλους ανθρώπους, και όχι γενικά όσους μπορείς! Οι διαφημιστές και οι διαφημιζόμενοι πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι δεν μετρούν σε όλους τους τομείς οι ποσοτικοί στόχοι, και οι Saatchi&Saatchi ως ηγέτης του χώρου της διαφήμισης θα έπρεπε να δείχνει τον σωστό δρόμο προς αυτή την κατεύθυνση.
Ακόμη και εάν ο τρόπος εκδήλωσης του ενδιαφέροντος αυτού του ομίλου για τα sm δεν είναι ο πλέον σωστός, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν δείχνει μία κατεύθυνση για το μέλλον. Η ενασχόληση με τα sm θα αποτελεί κριτήριο για την αξιολόγηση του επαγγελματία ή ακόμη και του υποψηφίου στον χώρο της επικοινωνίας. ‘Η μήπως ήδη αποτελεί; Οι δυνατότητες και η επιρροή που έχει ένας fully sm engaged professional ίσως έχουν μεγαλύτερο impact από ένα ακόμη newsletter το οποίο λαμβάνει ο δημοσιογράφος ανάμεσα σε άλλα δεκάδες κάθε μέρα.
Πέρσι ή πρόπερσι ο Τσίμας είχε κάνει πάει στην Κωνσταντινούπολη για την προβολή της ταινίας Güz Sancısı / Φθινοπωρινή Οδύνη. Έτυχε να την δω πέρσι σε μία λέσχη cinefil όσο ήμουν στο Λονδίνο και χθες η ΕΤ-1 την έβαλε κατά της 20:30...Ενώ οι άλλοι ετοιμάζονταν για Στάη, Next Top Model, Νησιά και βραχονησίδες εγώ κάθησα να την ξαναδώ.
Η ταινία αυτή είναι βασισμένη σε ένα λογοτέχνημα το οποίο μας ταξιδεύει στο Πέραν της Πόλης το 1955...Οι φοιτητές της Πόλης ήταν ανάστατοι για το τι θα γίνει στην Κύπρο...Το καθεστώς βρισκόταν με το όπλο των στρατηγών στον κρόταφο...και μέσα σε όλα μία Ρωμιά και ένας Τούρκος ερωτεύονται κάτω από περίεργες συνθήκες...Τα media, οι μεγάλες δυνάμεις και οι στρατηγοί έβαλαν το χεράκι τους και ξεκίνησε ο κατήφορος του Ελληνισμού της Πόλης. Τραμπούκοι ξεπηδούν από τα καμιόνια του στρατού και ξεσπάνε με μανία στην καρδία της εμπορικής Πόλης, εκεί που οι Ρωμιοί, οι Αρμένηδες, οι Οβραίοι και οι Φραγκολατίνοι χρόνια έστεκαν. Το Πέραν λεηλατείται...Οι σκηνές που εκτυλίσσονται δύσκολα μπορούν να αποτυπωθούν. Σκηνές άγριας βαναυσότητας που βίωσαν όσοι ήταν στο Πέραν τότε...
Το βιβλίο του Τούρκου λογοτέχνη και πολιτικού, Yılmaz Karakoyunlu έχει βραβευτεί στην Τουρκία από το 1992. Αργότερα 300.000 Τούρκοι έτρεξαν να δουν την ταινία την πρώτη κιόλας εβδομάδα. ο διευθυντής της Hürriyet, Ertuğrul Özkök, έγραψε:
«Όταν έβγαινα από την ειδική προβολή της ταινίας, ένας φίλος ζήτησε τη γνώμη μου κι εγώ του είπα: Είθε μετά από 20-30 χρόνια, να μην αναγκαστούμε να κάνουμε μια παρόμοια ταινία. Ο Θεός να φυλάει την Τουρκία από αυτό το ρεζιλίκι».
Ο Taha Akyol της εφημερίδας Millyet , αρθρογράφος, επισημαίνει :
"Δεν με ενοχλεί να γράφονται και να σκηνοθετούνται οι ντροπές μας αυτές. Πώς αλλιώς θα αντικρίσουμε τον καθρέφτη, για να μάθουμε ότι ορισμένα πράγματα είναι άσχημα;".
Οι Τούρκοι της Πόλης αντιλήφθηκαν ότι η Πόλε εάλω όταν οι Ρωμιοί έφυγαν...Η Πόλη δεν θα ήταν ποτέ η ίδια αφού στο DNA της Πόλης ήταν περασμένες όλες οι μνήμες και τα βιώματα αυτής της μίξης των πολιτισμών. Άλλωστε οι περισσότεροι από όσος έκαναν τις βαρβαρότητες δεν ήταν από την Πόλη...Χρόνια αργότερα όσοι έβγαιναν από τις αίθουσες των κινηματογράφων θα είχαν βουρκωμένα μάτια για το όσα πέρασε η Πόλη και οι Πολίτες.
Αντί να δείτε Next Top Model την επόμενη φορά δείτε κάτι που μπορεί να έχει η ΕΤ-1 και να σας φαίνεται 'κουλό'. Όποιος το έπραξε αυτό την προηγούμενη Δευτέρα σίγουρα δεν έχασε...
Τον χορό τον ξεκίνησε η Τυνησία. Εντάξει είπαμε, πρώτον ο Μπεν Αλί ούτως ή άλλως δεν είχε μεγάλη δύναμη στο εσωτερικό της χώρας, δεύτερον η Τυνησία δεν ήταν και τόσο σημαντική στον γεωπολιτικό χάρτη.
Και μετά ήρθε η Αίγυπτος..."Ωχ!" είπαμε 1-2 φίλοι σε μία παρέα συναδέλφων διεθνολόγων οι οποίοι πίναμε, τρώγαμε και φιλοσοφούσαμε τις προάλλες. "Σιγά", μας λένε κάποιοι άλλοι, "ποιος ασχολείται πια με αυτόν το γραφικό τον βαψομαλλιά τον Μουμπάρακ;" Έτσι ανοίξαμε μία τεράστια κουβέντα για την Αίγυπτο. Γιατί η Αίγυπτος είναι σημαντική για την Αφρική, την Μέση Ανατολή και την ευρύτερη περιοχή μας; Η Αίγυπτος είναι η καρδιά αυτού που αυθαίρετα αποκαλούμε Αραβικός κόσμος. Διαχρονικά ήταν και είναι το κέντρο της "Αραβίας". Και οι λόγοι είναι πολλοί:
-Ήταν, είναι και θα είναι το κέντρο του Αραβικού πολιτισμού, και δεν μιλάω για πυραμίδες κλπ. Μιλάω για τον Αραβικό κινηματογράφο, για την αραβική μουσική, για τα αραβικά γράμματα, για τις αραβικές τέχνες, για την αραβική επιστήμη. Το τι γίνεται στην Αίγυπτο είναι σημείο αναφοράς για όλο τον αραβικό κόσμο.
-Είναι η πολυπληθέστερη αραβική χώρα, με ότι και εάν σημαίνει αυτό. 1 στους 4 Άραβες είναι Αιγύπτιος. Η επιρροή στον Αραβικό κόσμο είναι ανάλογη του μεγέθους της χώρας. Και όχι μόνο αυτό...Η Αίγυπτος είναι μία αγορά σχεδόν 75.000.000 κατοίκων. Η δύναμη που έχει αυτός ο αριθμός είναι σημαντική για τις πολυεθνικές και λοιπές επιχειρήσεις οι οποίες ψάχνουν μία δίοδο στην Μέση Ανατολή.
-Μέχρι τώρα ήταν ο πλέον μετριοπαθής και σταθερός παράγων της Μέσης Ανατολής. Η Αίγυπτος έχει αναγνωρίσει το Ισραήλ, ήταν μέρος όλων των προσπαθειών διαμεσολάβησης μεταξύ της Παλαιστινιακής Αρχής και του Ισραήλ και επίσης ο λόγος της είχε ιδιαίτερη βαρύτητα στην Arab League. Είναι ο πρώτος και κύριος συνομιλητής της Δύσης όταν προκύπτουν ζητήματα Μέσης Ανατολής έχοντας ρόλο βαρόμετρου για τις θέσεις και τις αντιδράσεις των άλλων Αραβικών κρατών.
-Το πέρασμα το Σουέζ δεν έχει χάσει την κρισιμότητα του ρόλου που είχε. Ένα τεράστιο ποσοστό των αγαθών, συμπεριλαμβανομένου του πετρελαίου, που διακινούνται προς τη Δύση περνά από το Σουέζ. Όσο ξεπερασμένη και εάν θεωρείται η γεωστρατηγική, αυτό είναι ένα γεγονός. Οποιαδήποτε αναστάτωση στο Σουέζ μπορεί να προκαλέσει μεγάλες αναταράξεις στο παγκόσμιο εμπόριο.
Εάν συνεχίσω να απαριθμώ τους λόγους για τους οποίους η Αίγυπτος είναι σημαντική για τον παγκόσμιο γεωπολιτικό χάρτη θα γράφω για πολύ ώρα ακόμη και δεν το θέλω. Το σημαντικό είναι ότι ότι και εάν συμβεί στο άμεσο μέλλον στην Αίγυπτο μπορεί να αλλάξει ριζικά το περιβάλλον της Μέσης Ανατολής, της Βορείου Αφρικής και της λεκάνης της Μεσογείου.
Οι Αιγύπτιοι έχουν περάσει πολλά και νομίζω ότι ξέρουν τι και πως πρέπει και κάνουν για το μέλλον τους...
υγ. Ο Abdel Halim Hafez είναι ο σημαντικότερος Αιγύπτιος καλλιτέχνης...Ένας ήρωας για την Αραπιά...
Αχ βρε Αντωνάκη! Είδες που με οδήγησες...να ψάχνω τις περυσινές μου σημειώσεις από το Political Marketing 1. Τι μου θύμισες...Όταν είχα δει τον τίτλο αυτού του μαθήματος γούσταρα τρελά να το παρακολουθήσω, αλλά όταν είδα το όνομα του καθηγητή ήμουν έτοιμος να το παρατήσω. Τελικά για καλή μου τύχη δεν το παράτησα! Το μάθημα αυτό ήταν από τα πιο ενδιαφέροντα όλου του έτους!
Λοιπόν σε αυτό το μάθημα ασχοληθήκαμε όπως είναι προφανές με το Political Marketing. Marketing και πολιτική μαζί; Θα πέσει φωτιά να μας κάψει στα ανεξάρτητα και αδέσμευτα Ελληνικά Πανεπιστήμια!
Τέλος πάντων...Όλα αυτά τα θυμήθηκα όταν σήμερα είδα τον Αντωνάκη να παρουσιάζει το νέο logo της ΝΔ, το νέο labelling, τα νέα γραφεία και το νέο portal. Μου ήρθε αμέσως στο μυαλό που ξεχωρίζαμε τα κόμματα σε κατηγορίες με τον Dr. Pettitte και είπα "Ωπ!Να και η ΝΔ Market Oriented Party". Το εάν και κατά πόσον ήταν μέχρι τώρα, και εάν όχι γιατί, δεν πρόκειται ν το αναλύσω. Επανέρχομαι στις αναλαμπές μου και θυμάμαι ότι τότε χωρίζαμε τα κόμματα σε Product Oriented Parties, Sales Oriented Parties και Market Oriented Parties (Jennifer Lees-Marshment, Auckland). Δεν θα μπω στις δύο πρώτες κατηγορίες αλλά θα πάω κατευθείαν στην τρίτη η οποία και νομίζω μας ταιριάζει γάντι. Προτού κάνω αυτό όμως ας αναφέρω επιγραμματικά τα κύρια σημεία αυτών των μοντέλων πολιτικού marketing:
Προχθές Κυριακή ξεκίνησα από Δροσιά να κατέβω Κέντρο...Πλάκα...ο δρόμος μισοάδειος και οι μετεωρολόγοι έλεγαν ότι ο καιρός θα αλλάξει. Πράγματι, είχε αρχίσει να ψιλοβρεχεί και ο αέρας στα βόρεια ήταν αρκετά δυνατός. Ψάχνοντας στο χαλασμένο ραδιόφωνο του αυτοκινήτου κατέληξα σε κάτι γνώριμο...Jacques Brel. Η οθόνη δεν δουλεύει για να ξέρω τι είναι...Ξεκινάει η απαγγελία…
“μια δημόσια επανόρθωση
μια ερωτική εξομολόγηση
μια προαγγελία θανάτου”
"Γίνεσαι ογδόντα δύο χρονών. Έχεις κοντύνει έξι εκατοστά, ζυγίζεις όλο κι όλο σαράντα κιλά και είσαι ακόμα όμορφη, γοητευτική κι επιθυμητή. Πάνε πια σαρανταοκτώ χρόνια που ζούμε μαζί και σε αγαπώ περισσότερο από ποτέ. Νιώθω και πάλι μέσα στο στήθος ένα σπαρακτικό κενό που μονάχα η ζεστασιά του κορμιού σου πάνω στο δικό μου το γεμίζει."
Τότε αρχίζω να υποψιάζομαι τι σταθμό έπιασα...Τρίτο Πρόγραμμα...Ήταν εκπομπή 'Που πάει η μουσική όταν δεν την ακούμε' με τον Μενέλαο Καραμαγγιώλη. Τι υπέροχος τίτλος...πόσο μαγευτικός...Ο Μενέλαος Καραμαγγιώλης παρουσίαζε το 'Γράμμα στη Ντ.' του Αντρέ Γκορζ. Η ακρόαση ήταν μία μαγεία...έπιασα τον εαυτό μου να μην πιστεύει ότι ακούει κάτι τέτοιο στα ελληνικά ερτζιανά. Ποίηση...έμμετρο λόγος...ερωτισμός...απελπισία...δεμένα με ήχους...μουσικές...τραγούδια. Το ραδιόφωνο ξάφνου γίνεται τέχνη σε υψηλή έκφανση της.
Είχα συνηθίσει μέχρι τώρα να ζω μία full ακαδημαϊκή ζωή. Πτυχίο...Μεταπτυχιακό...(με ένα μικρό διάλειμμα στο στρατό)...συνέδρια...εργασίες...εξετάσεις...διαλέξεις...κλπ. Αλλά πάντα θεωρούσα ότι σε αυτό το επίπεδο δεν ήμουν 100% δημιουργικός και αποδοτικός. Θεωρούσα ότι όσο έκανα ήταν για εσωτερική ακαδημαϊκή κατανάλωση και λίγη σημασία είχαν στον "πραγματικό κόσμο".
Τώρα που ασχολούμαι έστω και επιδερμικά με τον "πραγματικό κόσμο" νοιώθω ακόμη πιο καταπιεσμένος και κυρίως λιγότερο δημιουργικός και αυτό μου στοιχίζει...μου στοιχίζει πολύ...Νοιώθω ότι έχω καιρό να δημιουργήσω...να σκεφτώ...να φανταστώ...να συνθέσω και να πλάσω. Φευ!οποία βλασφημία...ο "πραγματικό κόσμος" και συγκεκριμένα αυτός στον οποίο ζω να μου στερεί τη δημιουργικότητα μου! Ποιος θα το πίστευε αυτό;Ότι αυτό ο μικρό-κόσμος στον οποίο ζω δεν με αφήνει να συνθέσω;
Το απόγευμα "έγραφα" κάτι περί καινοτομίας και νέων προϊόντων και ασυνείδητα αναλογίστηκα τι καινοτόμο έχει κατεβάσει το κεφάλι μου τον τελευταίο καιρό. Μου ήρθαν θυμησιές από τον τελευταίο μου ακαδημαϊκό χρόνο στο Λονδίνο οπότε και ήρθα για πρώτη φορά με το αντικείμενο της επικοινωνίας. Κάθε μου μάθημα...κάθε μου παρουσίαση...κάθε άρθρο που έβρισκα...κάθε μας κουβέντα στα διαλείμματα ήταν ένα παράθυρο σε αυτό το χώρο, ενώ ιδέες μου έρχονταν στο νου συνεχώς. Συλλογιόμουν πως μπορούσα να τα εφαρμόσω όλα αυτά στην Ελλάδα, στα κόμματά μας, στην πολική μας, στην κοινωνία μας. Αποκορύφωμα ήταν η πτυχιακή μου οπότε κάθε σελίδα ήταν μία σελίδα δημιουργίας, φαντασίας, ονειροπλασίας και ρομαντισμού. Το μότο μου τότε ήταν "why not?it's worth trying αφού στόχος της πολιτικής είναι να κάνουμε την κοινωνία μας καλύτερη, άρα τι καλύτερο από το να είμαστε ρομαντικοί και να προσπαθούμε ακόμη και εάν αυτό που κάνουμε δεν έχει σίγουρο αποτέλεσμα. it's worth trying... ". Με αυτό το μότο έχτισα την πτυχιακή μου...
Με αυτή τη λογική δεν επέλεξα να μείνω στην Αγγλία. Ήθελα να δοκιμάσω να δημιουργήσω και να συνεισφέρω στην κοινωνίας με τις ιδέες μου. Προφανώς και δεν περίμενα ανοιχτές αγκάλες και όλους να λαχταρούν να σωθούν από τις ιδέες μου, να τρέχουν να με συναντήσουν και να υλοποιούν όποια τρελή ιδέα είχα...Άλλωστε ποιος είμαι εγώ ώστε να γίνονται όλα αυτά; Περίμενα τουλάχιστον όμως να με ακούνε...έστω για ένα λεπτό...ίσως κάτι έχω να πω και εγώ...
Για πρώτη φορά νοιώθω ότι η δημιουργικότητά μου είναι περιορισμένη...και το χειρότερο; Είναι καταπιεσμένη από εμένα αφού όλα αυτά είναι αντίκτυπος των επιλογών μου.
Έχετε αναρωτηθεί πόσο status updates,tweets etc. έχουμε γράψει μέχρι τώρα κατά την διάρκεια της socially networked ζωής μας; Κάτι ωραίο που είπα πριν από8 μήνες τι ήταν ρε γαμώτο...που είναι ρε γαμώτο;;
Υπάρχουν applications που μας επιτρέπουν τη συλλογή όλων των αποφθεγμάτων που έχουμε αναπαράγει και των 'αποσταγμάτων της γνώσης και της σοφίας μας'. Τόση φαιά ουσία έχουμε καταναλώσει βρε αδερφέ,γιατί να να αφήσουμε το έργο μας να χαθεί στο διηνεκές του internet;
Κάποιοι μπορεί να πουν ότι από τα ανθολόγια και τις ποιητικές συλλογές περνάμε σε tweetολόγια και συλλογές των updates μας...ίσως, γιατί όχι...ίσως πλέον οι bloggers να εκδίδουν μία ετήσια συλλογή των posts τους.
Το βρίσκω τουλάχιστον ενδιαφέρον το γεγονός ότι ενώ όλοι σκοτωνόμαστε να γράψουμε το καλύτερο status και να κάνουμε retweet την καλύτερη ατάκα στο internet,υπάρχει μία τάση, δυνατή ή μη δεν το γνωρίζω ακόμη, για συλλογή και εκτύπωση όλων αυτών των προσπαθειών μας.
Τελικά μάλλον η έννοια της συγκέντρωσης της πληροφορίας είναι πιο δυνατή από τον χαώδη κόσμο των social networks. Αυτός ο τρόπος είναι και μία καλύτερη αξιοποίηση όλων όσων κατά καιρούς γράφουμε. Κάτι 'καλό' που γράψαμε πριν από 1 χρόνο στο twitter ή στο facebook πλέον είναι...κάπου...στο internet...
Έτσι ίσως να έχει και μεγαλύτερο ενδιαφέρον ώστε να δούμε ποιος από τον digital κόσμο μας μπορεί να αντέξει και εκτός του. Υπάρχει και application για έκδοση των posts από blogs.Αλήθεια πόσοι bloggers θα είχαν την ίδια απήχηση και εκτός blogόσφαιρας;
Τα applications αυτά λοιπόν είναι απλά και σχετικά οικονομικά νομίζω...
