Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2010

http://www.economist.com/node/17722733?story_id=17722733


AS THEY prepared to face their second big strike in four years, America’s coal-mining bosses knew they had to do something about the newspapers. It was 1906—a time of rising resentment against robber-baron capitalism and the heyday of muckraking “yellow journalism”. During the previous strike the trade unions had fostered good relations with newspapermen and won themselves a sympathetic press. To help put their side of the story, the mining bosses turned to a former journalist, Ivy Lee.
It was already fairly common for big companies and public figures to employ publicists and press agents to represent them and rebut criticism. But these men did not conduct extended campaigns to influence public opinion. And many prominent folk engaged with the mass media as little as possible. As Stuart Ewen notes in “PR! A Social History of Spin”, the standard businessman’s attitude towards the public was one of “hardened arrogance”. Lee was to pioneer new methods—and, in the process, create a new industry.

Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010

Richard Holbrooke...ο τελευταίος των διπλωματών;

Συζητούσαμε, χθες νομίζω, στο γραφείο για τον θάνατο του Richard Holbrooke. Πραγματικά ένας από τους τελευταίους διπλωμάτες ο οποίος μπορούσε να χαράξει διεθνή πολιτική, ο οποίος μπορούσε να μπει στο κέντρο των εξελίξεων, να διαδραματίσει κυρίαρχο ρόλο, να διαπραγματευτεί με όποιον χρειαστεί και τέλος να φτάσει σε συμφωνία.
Στην Ελλάδα είναι γνωστός και αντιπαθής για πολλούς και διάφορους λόγους, όπως η μεσολάβηση του στα Ίμια, ο ρόλος του στις διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό αλλά και ο ρόλος του στην καταληκτική διάλυση της Γιουγκοσλαβίας.
Έτυχε πέρυσι να τον μάθω καλύτερα αφού έκανα μία παρουσίαση στο πανεπιστήμιο για το βιβλίο του "To end a War" το οποίο είναι ουσιαστικά τα απομνημονεύματα του για την δράση του στα Βαλκάνια. Για αυτή την αποστολή έχω την εντύπωση ότι ο Holbrooke εργάστηκε πιο σκληρά από όλες τις άλλες.Έπεσε σε ενέδρα, σκοτώθηκαν δύο στενοί του συνεργάτες, κινητοποίησε όλη την Ευρώπη, ανέδειξε το ζήτημα στις Η.Π.Α. Ήθελε με όλες του τις δυνάμεις να πετύχει για διάφορους λόγους τους οποίους δεν πρόκειται να αναλύσω εδώ.
Δεν είναι τυχαίο ότι τότε ονομάστηκε "Bulldozer". Πολλά έχουν γραφτεί για το πως προσέγγισε τον Milosevic, τον Izetbegovic και τον Tudjman, για τα brandy που έπινε με τον Milosevic στο Dayton την ώρα που η Γιουγκοσλαβία καιγόταν. Και όμως ο Holbrooke το πάλευε και προσπαθούσε να φέρει τις δύο πλευρές κοντά. Και μιλάμε για συνθήκες πολέμου και πράξεων γενοκτονίας εκατέρωθεν. Το επίτευγμα του να φέρει κοντά όλες τις πλευρές ήταν τιτάνιο, και κακώς κάποιοι το συγκρίνουν με την περίπτωση της Ιρλανδίας γιατί πολύ στην τότε Γιουγκοσλαβία επικρατούσε πόλεμος...έτσι απλά.
Όταν είχε ερωτηθεί ο Holbrooke για το πως είναι δυνατόν να διαπραγματεύεται με ανθρώπους που κάνουν ανήθικες πράξεις, αυτός είχε δηλώσει:

"If you can prevent the deaths of people still alive, you're not doing a disservice to those already killed by trying to do so. And so I make no apologies for negotiating with Milosevic and even worse people, provided one doesn't lose one's point of view."

Έτσι απλά. Νομίζω δεν χρειάζεται άλλο σχόλιο...Καλό ταξίδι...


Πορείες,γενικές απεργίες και μια ματιά στο μελλοντικό παρελθόν


Καιρό είχα να γράψω. Το ήθελα να κάτσω να γράψω, το είχα και ανάγκη αλλά είτε ο χρόνος, είτε η κούραση, είτε κάποιες συνθήκες δεν μου το επέτρεψαν. Σήμερα όμως βρήκα και ένα λίγο πιο δυνατό έρεισμα να γράψω και λίγο χρόνο παραπάνω.Σήμερα είχε λοιπόν είχε γενική απεργία. Δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι κατέβηκαν σε απεργία για να εναντιωθούν στο πολυνομοχέδιο το οποίο ψηφίστηκε όπως ψηφίστηκε, με διαγραφές, γκρίνιες κλπ., αλλά ψηφίστηκε.

Παρατήρηση 1η: Γενική απεργία. Γενική; Αλήθεια σε απεργίες της ΑΔΕΔΥ ποιος συμμετέχει;Προσπαθώ να βρω ένα φίλο ή γνωστό ο οποίος δουλεύει σε "μεγάλη,σοβαρή" ιδιωτική εταιρία ο οποίος μαζί τος συναδέλφους του να συμμετείχε σε απεργία της ΑΔΕΔΥ. Το βίωσα πρώτη φορά και εγώ αυτό. Η μη συμμετοχή στην απεργία δεν σημαίνει ότι διαφωνείς με τα αιτήματα γι'αυτό δεν συμμετέχεις. Ούτε ότι φοβάσαι μην σε απολύσουν. Αλλά ο πελάτης, στον οποίο βασίζεσαι να κερδίσεις τα λίγα ευρώ που κυκλοφορούν στην αγορά, δεν θα πει "Α!Έχουν απεργία μωρέ τα παιδιά στην Ελλάδα και σήμερα.Δεν πειράζει.Ας μείνουν και λίγο πίσω οι δουλειές". Και επιτρέψτε μου να πω ότι αυτό ούτε στάση υποδούλωσης στο χρήμα είναι ούτε καλλιέργεια σχέσης υποταγής με τον πελάτη. Είναι τρόπος ρεαλιστικής και ορθολογιστικής προσέγγισης της δεδομένης κατάστασης. Με τις συνεχείς γενικές απεργίες δεν δείχνεις στον "ταξικό αντίπαλο" ότι έχεις δύναμη και θα νικήσεις, απλά γίνεσαι ένα εμπόδιο το οποίο εύκολα, άμεσα και προπαγανδίστηκα μπορεί να ξεπεραστεί. Για τον δημόσιο τομέα δεν το συζητώ...χαρά Θεού η απεργία!!

Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2010

Έχω πάψει να ονειρεύομαι...

Μιλούσα με την φίλη μου Ρ.Α.Τ. και μου λέει σε είδα στον ύπνο μου χθες...Γενικά αυτή βλέπει πολλά όνειρα, περίεργα όνειρα τα οποία συνήθως έχουν και ανάλογη εξέλιξη...Συχνά πυκνά μου έλεγε τα όνειρα της και εγώ δεν είχα τίποτα να της πω γιατί πολύ απλά δεν βλέπω όνειρα.
Δεν βλέπω,δεν τα θυμάμαι...δεν ξέρω.Το σίγουρο είναι ότι έχω πολύ καιρό να δω όνειρο,να ονειρευτώ με την κυριολεκτική έννοια.Με δυσκολία θυμάμαι πότε είναι η τελευταία φορά που είδα όνειρο,πρέπει να μιλάμε για μήνες...Συνήθως βλέπω όνειρα όταν βρίσκομαι σε φάσεις μεγάλης ψυχολογικής πίεσης.Εάν αυτή η παρατήρηση είναι σωστή,τότε μάλλον έχω καιρό να πιεστώ.Πράγμα μάλλον καλό.Εάν όχι πάλι,κάτι δεν πάει καλά.
Σε κάθε περίπτωση έχω πάψει να ονειρεύομαι...κυριολεκτικά...



Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2010

Country branding...τι μας λες τώρα ρε συ...

Ένα από τα θέματα συζήτησης σήμερα στο γραφείο (θα αναφέρω άλλη φορά λεπτομέρειες επί τούτου)ήταν η διαφήμιση του Κοσόβου στο CNN φέρουσα τον τίτλο "Kosovo, the young Europeans". Αυτή είναι μία διαφήμιση από την παγκοσμίως γνωστή Saatchi&Saatchi.
Το "country branding" με είχε απασχολήσει πάρα πολύ όταν ήμουν στη φάση να επιλέξω θέμα για τη dissertation μου στο Kingston University...online campaigning and public phere vs. country branding...Δύσκολη η απόφαση αλλά μάλλον επέλεξα την πλέον συμβατική πρώτη επιλογή. Μέχρι τελευταίας στιγμής ήμουν σε δίλημμα αλλά τελικά έμεινα αμετακίνητος. Είχα σκεφτεί να κάνω ένα case study για την περίπτωση της Ελλάδας μέσα στην κρίση πως θα μπορούσε να αποκτήσει ένα country branding campaign. Η σκέψη έμεινε δυστυχώς μόνο σκέψη...πότε μη λες ποτέ βέβαια!!btw country branding είναι όταν μία χώρα προσπαθεί να πλασάρει παγκοσμίως ένα νέο χαρακτήρα από αυτό που είχε όχι για π.χ. για τουριστικούς λόγους (βλ.καμπάνιες Ε.Ο.Τ.) αλλά για την καλλιέργεια της αλλολοαντίληψης των τρίτων προς την χώρα. Η διαδικασία της αλληλοαντίληψης, δηλαδή του πως σε βλέπει ο άλλος ανεξάρτητα από το πως είσαι, αλλά και του πως εσύ θεωρείς ότι ο άλλος σε βλέπει χωρίς να είναι απαραίτητο ότι οι αντιλήψεις σας ταυτίζονται, θεωρείται βασικό στη διαμόρφωση των διεθνών σχέσεων ακι της παγκόσμιας ισορροπίας δυνάμεων.
Anyway...back to the ad...Η περί ης ο λόγος διαφήμιση είναι εξαιρετική για πολλούς λόγους τεχνικούς τους οποίους δεν πρόκειται να απαριθμήσω. Και μόνο το γεγονός ότι ακολουθεί ένα country branding plan σε αυτή την εποχή και έχει ως συνεργάτη μία εταιρία που έχει εμπειρία όσο λίγες σε αυτόν τον τομέα δείχνει αποφασιστικότητα και σαφή σχεδιασμό. Δεν πρόκειται να εισέλθω σε γεωπολιτικά και νομικά σχόλια περί της κατάστασης του Κοσόβου, απλά περιορίζομαι στα επικοινωνιακά.
Η πιθανότητα να πράξει η Ελλάδα κάτι αντίστοιχο μάλλον είναι μηδαμινή...κρίμα...σε περίπτωση που το έκανε θα είχα πολλαπλά οφέλη.
Άμα θελήσουν ας μου στείλουν email...


Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου 2010

Θουκυδίδου Επιτάφιος...Περί φιλίας

Τον Επιτάφιο του Θουκυδίδη τον έχω βρει μπροστά μου σε διάφορες φάσεις, τόσο στο σχολείο όσο και στο Πανεπιστήμιο σε άλλο επίπεδο βέβαια και υπό άλλο πρίσμα.
Με την σχέση μου με τον Θουκυδίδη στο Πανεπιστήμιο δεν θα αναφερθώ τώρα αλλά σίγουρα άμα τη επιστροφή μου εν πατρίοις εδάφοις.Σε αυτή τη φάση απλά θα παραθέσω ένα κομμάτι όπου αναφέρεται στη σχέση φιλίας που δημιουργούν οι Αθηναίοι καθώς και στους λόγους για τους οποίους προχωρούν σε επισύναψη τέτοιου είδους σχέσεων. Σχόλια και παρατηρήσεις απαραίτητες αφού προς στιγμήν εγώ δεν πρόκειται να παραθέσω ουδέν εκ των δύο...

"Αλλά και στα ζητήματα της καλωσύνης διαφέρουμε από την πλειονότητα των ανθρώπων. Γιατί εμείς τους φίλους τους αποκτάμε μάλλον ευεργετώντας παρά ευεργετούμενοι από αυτούς. Σταθερότερος δε φίλος είναι ο ευεργετών τον άλλον, γιατί είναι φυσικό να προσπαθεί να διατηρεί την ανάμνηση της ευεργεσίας με το να φέρεται πάντοτε καλά προς τον ευεργετούμενο. Ενώ αντιθέτως αυτός που οφείλει την ευεργεσία είναι ψυχρότερος στις σχέσεις του, γιατί γνωρίζει, ότι πρόκειται να ανταποδώσει την καλωσύνη σαν πληρωμή χρέους και όχι για να εξασφαλίσει την ευγνωμοσύνη του άλλου. Και είμαστε οι μόνοι που βοηθάμε τον άλλο χωρίς την ελάχιστη ανησυχία, και αυτό μάλλον από την εμπιστοσύνη που εμπνέει η ελευθερία παρά από συμφεροντολογικούς υπολογισμούς."

Πέμπτη 19 Αυγούστου 2010

Νατάσσα Μποφίλιου - οι ομπρέλες του Demy

Είμαι περίεργος Pt1

Πολλές φορές έχω συζητήσει με πολλούς από εσάς τον χαρακτήρα μου και με ακόμη περισσότερους έχουμε κοντραριστεί για το ποιος μεθ' ημών είναι νορμάλ χαρακτήρας (το να ορίσω τώρα το νορμάλ δεν το θεωρώ χρήσιμο λόγω χρόνου κυρίως καθότι η ώρα είναι περασμένη αλλά και τα νεύρα μου σε καθόλου καλή κατάσταση).
Μετά πάσης επισημότητος δηλώνω ευθαρσώς και δημοσίως ότι είμαι περίεργος χαρακτήρας και πολύ μάλιστα, σε βαθμό που αρχίζω να το γουστάρω κιόλας!!Για αυτό αποφάσισα να αρχίσω να γράφω κάθε μου παραξενιά ώστε να τις βλέπω εγώ να αυτοβελτιώνομαι αλλά να τις βλέπετε και εσείς ώστε να τις κρίνετε και να συμπληρώνεται την πλήρη εικόνα για εμένα. Το αν αυτές οι παραξενιές είναι δικαιολογημένες ή όχι ας το δούμε αργότερα όταν φτάσω στο top 50.

Για σήμερα ξεκινώ συντηρητικά με 2 μόλις απλά γιατί πριν από λίγο είχα ανάλογα βιώματα...

1.Δεν μου αρέσει κάποιος να προσπαθεί αν εκμαιεύσει από εμένα την απάντηση που επιθυμεί και να περιμένει ότι εγώ δεν θα το καταλάβω. Με κάνει να νοιώθω βλάκας κάτι τέτοιο και αυτό είναι ένα από αυτά που με κάνουν να εξοργίζομαι με τον εαυτό μου κυρίως που κάθισα και ασχολήθηκα με την εν λόγω περίπτωση. Μαμουσουτου και τατσιμιτσικοτσι (Μ.Ν. μη γελάς!!!) δεν τα μπορώ. Η ευθεία είναι η συντομοτέρα των οδών και η πλέον εκτιμητέα προσθέτω.

2.Δεν αντέχω και δεν ανέχομαι όταν κάποιος είναι δίπλα μου και ειδικά όταν είμαστε vis-s-vis να κοιτάει συνεχώς το κινητό του. Δεν πάει να'ναι γιατρός, στρατηγός, πρωθυπουργός εγώ εκνευρίζομαι!!Με τη θέληση σου αγαπητέ συνάνθρωπε επέλεξες να περάσεις μαζί μου την τόσο πολύτιμη ώρα σου, οπότε πάψε να δείχνεις ότι δεν με αντέχεις γιατί ούτε εγώ σε αντέχω αλλά έχω την απαραίτητη στοιχειώδη ευγένεια να μην το δείχνω. Λίγο tact στη ζωή δεν κάνει κακό, αλλά δίνει επίπεδο στη ζωή μας.

Αυτές είναι οι πρώτες στριμάδες μου. Άμα συμφωνείτε ότι είναι στριμάδες καλώς, εάν σας ενοχλούν και εσάς ακόμη καλύτερα, εάν όμως θεωρείτε ότι είναι αυτονόητα αυτά να με ενοχλούν ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΝΑ ΤΑ ΚΑΝΕΤΕ!!




Τετάρτη 18 Αυγούστου 2010

Bencil - Nil Karaibrahimgil

Why all the songs I like during that period talk about egoism and selfishnes???

ps.Nil is a graduate of Boğaziçi University with a degree in International Relations.One more reason to love her!!!



Uçar o kuþlar gibi
Çýkar o yokuþlar gibi
Sanki biz saklanmýþýz
Onu bulmuþlar gibi
Sert basan tuþlar gibi
Dik dik bakýþlar gibi
Sanki biz hep yazmýþýz
O bitmeyen kýþlar gibi
O bir bencil bencil
Nedeni belli deðil vuramazsýn zincir
O bir bencil ama onun hilesi yok
O bir bencil ama onun iðnesi yok
O bir bencil ama yok onun hilesi yok
Yok onun biþeysi yok
Gider o rüzgar gibi
Döner dalgalar gibi
Sanki biz hep dururken
Geçer zamanlar gibi
Sert basan tuþlar gibi
Dik dik bakýþlar gibi
Biz ayakta dururken
Geçen rüyalar gibi
O bir bencil bencil
Ama evcil evcil
Nedeni belli deðil vuramazsýn zincir

selfish

like those birds flying
like ascentsclimbing
looks like we r hiden
as though they have found him\her\it
like buttons pushing hard
like lookings staring rough
looks like we always write
as though those winters never ending
he\she is a selfish
he\she is selfish,selfish
the reasond isnt clear
u cant shackle
he\she is a selfish but he\she has no cheat
he\she has no needle
he\se has no cheat,no
he\she has nothing,no
he\she goes like wind
waves like sea
looks like we r always here
as though time going on
like buttons pushing hard
like lookings staring rough

while we r sleeping on stand
as though dreams passing
he\she is a selfish
but always domestic
the reasond isnt clear
u cant shackle

From: http://lyricstranslate.com

Τρίτη 17 Αυγούστου 2010

Tora pou pas stin xenitia - Nana Mouskouri

Γιάννης Χαρούλης - Απόψε θέλω να μεθύσω



Απόψε θέλω να μεθύσω
Το πιο πικρό να πιω κρασί...
Τον κόσμο πίσω μου ν' αφήσω,
Που τον αφήσαμε μαζί...

Κρασί πικρό από σταφύλι,
κι απ' τη δική σου τη μιλιά...
Να 'χει της κόλασης τα χείλη,
Κι όλα σου να 'χει τα φιλιά...

Να 'χει παράξενο τραγούδι,
Να 'χει παράδεισο και γη...
Απ' το κορμί σου να 'χει χνούδι,
Και τη δική μου την οργή...

Ν' αφήνει μαύρο κατακάθι,
Ν' αφήνει πόνο και χολή...
Πικρό πολύ όσο τα λάθη,
κι όσο σ' αγάπησα πολύ...

Απόψε θέλω να μεθύσω,
και να μη σκέφτομαι γιατί...
Να κοιμηθώ και να ξυπνήσω,
και να 'ναι γύρω μου γιορτή...

Παρασκευή 13 Αυγούστου 2010

Eleni Karaindrou-Maybe the best contemporary greek composer

Eleni Karaindrou was born in the mountain village of Teichio in central Greece and grew up in Athens where she studied piano and theory at the Hellenikon Odion. From 1969-74 she studied ethnomusicology in Paris and, on returning to Greece, founded the Laboratory for Traditional Instruments at the ORA Cultural Centre. She has since been an active campaigner on behalf of Greece's musical resources. Karaindrou has a long history of writing for film and theatre; to date, some 18 feature films, 13 plays and 10 television series have featured her music. Although most of her work has been with Greek directors she has also collaborated with Chris Marker, Jules Dassin and Margarethe von Trotta. Eleni Karaindrou has been associated with Theo Angelopoulos since 1982.

Greece's film critics and music journalists have long felt that Eleni Karaindrou's compositions for cinema transcend the soundtrack's conventions. Her music does not merely accompany or prettify a film, they argue, but is an essential element of it. Writer Nikos Triantafillides, nothing that Karaindrou's music is as vast in scope as the time-transgressing sequence shots of Angelopoulos, says that "in all these hundreds os feet of film, Eleni's music represents the blood not shed on the screen. Her constant presence..reveals something deeply spiritual beneath the lyricism." George Monemvasites talks of a music made "to wound and liberate" as it creates "new visions and ideas" which counterpoint or parallel the cinematic action. Yet the music, heard independently, seems to insist upon its autonomy. The collection at hand is not "film music" in the limited sense but rather music that is inherently cinematic in its reach: It establishes an emotional climate. Hints at storylines it invites a listener/viewer to take up and develop, paints sky and seacapes in subtle, muted hues and, sometimes, simply, sings.

Eleni Karaindrou was born in Teichio, an isolated mountain village in the Roumeli region of central Greece, and still retains memories of the sound of her childhood:"the music of the wind, rain on the slate roof, running water. The nightingale's singing. And then the silence of the snow." Sometimes the mountains would echo to the sound of flutes and clarinets played at festivals in the small Village Square.

Κυριακή 8 Αυγούστου 2010

Δροσίνης-Ἀπὸ τὰ «Φωτερὰ Σκοτάδια»




Ὢ θαλασσοθεμέλιωτα καὶ ἠλιόσκεπα παλάτια,
Χτισμένα ἀπὸ τὰ σύννεφα τῆς θερινῆς βραδιᾶς,

«Δὲν θέλω τοῦ κισσοῦ τὸ πλάνο ψήλωμα
σὲ ξένα ἀναστυλώματα δεμένο
ἂς εἶμαι ἕνα καλάμι, ἕνα χαμόδεντρο,
μὰ ὅσο ἀνεβαίνω, μόνος ν᾿ ἀνεβαίνω.
Δὲν θέλω τοῦ γιαλοῦ τὸ λαμποφέγγισμα
ποὺ δείχνεται ἄσπρο μὲ τοῦ ἥλιου τὴ χάρη
θέλω νὰ δίνω φῶς ἀπὸ τὴ φλόγα μου
κι ἂς εἶμαι ἕνα ταπεινὸ λυχνάρι»

Can't make you love me




Turn down the lights, turn down the bed
Turn down these voices inside my head
Lay down with me, tell me no lies
Just hold me close, don't patronize
Don't patronize me

'Cause I can't make you love me If you don't
You can't make your heart feel something it won't
Here in the dark in these final hours
I will lay down my heart, and I'll feel the power
But you won't, no you won't
And I can't make you love me
If you don't

I'll close my eyes and then I won't see
The love you do not feel, when you're holding me
Morning will come, and I'll do what's right
Just give me till then, to give up this fight
And I will give up this fight

And I can't make you love me if you don't
You can't make your heart feel something it won't
And here in the dark in these final hours
I will lay down my heart and I'll feel the power
But you won't, no, you won't
And I can't make you love me
If you don't

Ain't no use in you trying
It's no good for me baby without love
All my tears, all these years, everything I believed in
Baby
Oh yeah
Someone's gonna love me

Δευτέρα 2 Αυγούστου 2010

Plato Symposium/Πλάτωνος Συμπόσιο-Περί έρωτος


Plato's abstract in English follows,in Greek is just a short introduction and the abstract in modern Greek.Plato in Symposium deals with Love,Beauty and creation combining them all together with mythology and some of his comic stories.


Πριν από λίγο καιρό είδαμε στην Επίδαυρο την "Λυσιστράτη" του Εθνικού με τη φίλη μου την Μ. και μου γέννησε διάφορα ζητήματα. Ένα από αυτά ήταν η μη πιστή τήρηση του κειμένου του Αριστοφάνη. Ένα τέτοιο κομμάτι ήταν στην εισαγωγή όταν ακουγόταν από τα μεγάφωνα, άλλο που δεν μου άρεσε, μία περιγραφή της φύσης του ανδρόγυνου και μία ιστορία περί της δημιουργίας του και λοιπά παρεμφερή.
Ψάχνοντας λίγο βρήκα ότι προέρχεται από του Πλάτωνα το "Συμπόσιο" ή αλλιώς "Περί Έρωτος". Με το "Συμπόσιο" του Πλάτωνα, ο αναγνώστης έρχεται σ' επαφή με ένα κορυφαίο έργο, διαμέσου του οποίου κληροδοτήθηκε στον σύγχρονο κόσμο η αξεπέραστη ιδέα του κάλλους. "Έρωτας είναι η αγάπη για το ωραίο" λέει ο Σωκράτης, όταν έρχεται η σειρά του να εγκωμιάσει τον Έρωτα. Στο παρακάτω κομμάτι ο Πλάτων μέσω μίας ιστορίας όπου εμπλέκεται ο Αριστοφάνης μιλάει περί του ανδρόγυνου. Όπερ και παραθέτω ...

Πέμπτη 29 Ιουλίου 2010

George Dalaras - "Iptameno xali" (piano version)



Σε βρήκα μόνη ένα απόγευμα ζεστό
στου σινεμά το φουαγιέ να τριγυρίζεις
μες τον καπνό πέταξα ένα σ' αγαπώ
και συ αμίλητη να κλαις και να καπνίζεις

Το χάλι μου έκανα ιπτάμενο χαλί
για να πετάξουμε μαζί στα περασμένα
κι όταν μας βρήκε το πρωί μου 'πες στ' αυτί
δεν έχω άλλο ουρανό έξω από σένα

Να με θυμάσαι όταν κρυώνεις
κι όταν φοβάσαι να με θυμάσαι
να με θυμάσαι όταν πονάς
και δεν κοιμάσαι να με θυμάσαι

Σε βρήκα πάλι κάποια ατέλειωτη βραδιά
στα μπαρ της λύπης να μιλάς μ' ένα ποτήρι
εγώ γυρνούσα τρύπια τσέπη κι αγκαλιά
κι εσύ φιγούρα φιλμ νουάρ σε χαρακίρι

Τώρα χαμένος στων ονείρων μου το χάρτη
όλο ρωτάω πώς τα 'φερε έτσι η ζωή
αυτοί που φύγανε να με καλούν σε πάρτι
κι αυτοί που ζούνε να μου λείπουν πιο πολύ

Να με θυμάσαι όταν κρυώνεις
κι όταν φοβάσαι να με θυμάσαι
να με θυμάσαι όταν πονάς
και δεν κοιμάσαι να με θυμάσαι
Λαυρέντης Μαχαιρίτσας-Ιπτάμενο χαλί
Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Πρώτη εκτέλεση:Mαρία Δημητριάδη στο δίσκο "Αύριο"

oscar 2005

Adriano Celentano - l'emozione non ha voce




Io non so parlar d'amore
l'emozione non ha voce
E mi manca un po il respiro
se ci sei c'e troppa luce

La mia anima si spande
come musica d'estate
poi la voglia sai mi prende
e mi accende con i baci tuoi

Io con te saro sincero
restero quel che sono
disonesto mai lo giuro
ma se tradisci non perdono

Bebe-Como los Olivos




como los olivos, sudan aceite.
mi cuerpo resvala sobre tu piel,
duerme hombre tranquilo en el jardin, que le den.
q la humedad desprende sabor a miel.

silueta del hombre q duerme en mi cama,
con alma de rio q quita mi sed,
riega mis senderon hasta q floresca el eden,
q la humedad es fresca al amanecer.

estribillo
te robare algun cabello,
para amarrarlo a la tenzas de mi pelo,
y si t vas m ire contigo,
sin movimiento nos perdera el tiempo.

sobre las caderas se mueve mi falda,
con el tintineo de tu risa y tu jaleo,
y al volver la noxe m tndras mimada,
bajo una luna de cenita plateada,
porq sobre las caderas se mueve mi falda,mirame,
con el tintineo de tu risa y jaleo,
y al volver la noxe m tndras mimada aah aah aah aah aaaahhh,
bajo una luna de cenita plateada.

Τρίτη 27 Ιουλίου 2010

Bobby Womack - Across 110th street (Jackie Brown-soundtrack)

Volver...come back...

I really liked the movie since the first time I saw it some years ago,but I further more adored the song at both following editions.
Just try and follow the lyrics and the music...Volver...Sentir...Vivir...


ps.Penelope Cruz is not singing at the last video...


Yo adivino el parpadeo
de las luces que a lo lejos
van marcando mi retorno.

Son las mismas que alumbraron
con sus pálidos reflejos
hondas horas de dolor.

Y aunque no quise el regreso
siempre se vuelve
al primer amor.

La vieja calle
donde me cobijo
tuya es su vida
tuyo es su querer.

Bajo el burlón
mirar de las estrellas
que con indiferencia
hoy me ven volver.

Volver
con la frente marchita
las nieves del tiempo
platearon mi sien.

Sentir
que es un soplo la vida
que veinte años no es nada
que febril la mirada
errante en las sombras
te busca y te nombra.

Vivir
con el alma aferrada
a un dulce recuerdo
que lloro otra vez.

Tengo miedo del encuentro
con el pasado que vuelve
a enfrentarse con mi vida.

Tengo miedo de las noches
que pobladas de recuerdos
encadenen mi soñar.

Pero el viajero que huye
tarde o temprano
detiene su andar.

Y aunque el olvido
que todo destruye
haya matado mi vieja ilusión,

guardo escondida
una esperanza humilde
que es toda la fortuna
de mi corazón.

Volver
con la frente marchita
las nieves del tiempo
platearon mi sien.

Sentir
que es un soplo la vida
que veinte años no es nada
que febril la mirada
errante en las sombras
te busca y te nombra.

Vivir
con el alma aferrada
a un dulce recuerdo
que lloro otra vez.

Κυριακή 4 Ιουλίου 2010

Fairuz فيروز - Habaytak Bisayf

Ah...Fairuz..The everlast star of Lebanon...Possibly the best female Arab singer...The journey begins from there but no one knows where it ends!
Masallah Fairuz

Habaytak Bisayf

Be ayam el bard, be ayam el sheti
Weir raseef boohayra, wishareh ghareek
Teegi hak el bint, men bait el aateeh
Weir eelantaree, ooh tun-tor al tareek
we rouh yinsaha, we tedbel be sheti

Habaytak bisayf, Habaytak be sheti
Nartartak bisayf, Nartartak be sheti
We aoyonak bisayf, we aoyoni sheti
Maliana ya ha-bi-bi, khalf el sayf ooh khalf fe sheti

Mara’et el gharibee, aatatini resalee
Katabiha habibi, bid da-maal hazeen
Fatahit el resalee, houroufha dayyeen
ooh mara’et eyam, ooh gharabit nah-sneen
Wa horof el resalee, mahara el sheti

Habaytak bisayf, Habaytak be sheti
Nartartak bisayf, Nartartak be sheti
We aoyonak bisayf, we aoyoni sheti
Maliana ya ha-bi-bi, khalf el sayf ooh khalf fe sheti

khalf fe-sayf ooh khalf fe-sheti


(I Love You in Summer)

In the cold days, in the days of winter
When the sidewalk has become a lake and the street full of water
This girl has come from her old house to await him.
He told her to wait but he has gone away
And he forgot about her and she goes away in winter.

I loved you in the summer, I loved you in the winter
I waited for you in the summer, I waited for you in the winter
Your eyes are summer, My eyes are winter
My love full is beyond summer and beyond winter

The stranger passed by and gave me a message
My lover had written with his tears
I opened the message whose letters are lost
And days passed, years made us strangers
While winter had erased the letters of the message

I loved you in the summer, I loved you in the winter
I waited for you in the summer, I waited for you in the winter
Your eyes are summer, My eyes are winter
My love full is beyond summer and beyond winter
Is beyond summer and beyond winter.

Σάββατο 3 Ιουλίου 2010

República Oriental del Uruguay te amo


Ξαφνικά όλοι ανακάλυψαν την Ουρουγουάη, μία χώρα όνειρο για εμένα εδώ και πολλά χρόνια.
Η Ουρουγουάη είναι η πρώτη χώρα που φιλοξένησε και κέρδισε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου. Πέραν των ποδοσφαιρικών όμως, είναι μία χώρα αποτελούμενη από ένα μωσαϊκό Ευρωπαίων και ιθαγενών. Όνειρο πολλών, μεταξύ αυτών και εμού, είναι να πιουν το παραδοσιακό τσάι mate το οποίο σε ανεβάζει στα ουράνια!
Μία χώρα η οποία ονομάζεται "ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ (Oriental) Δημοκρατία της Ουρουγουάης" και έχει σαν motto το "Libertad o Muerte" (ελευθερία ή θάνατο), μόνο συμπαθής μπορεί να χαρακτηρισθεί. ΑΓΑΠΑΜΕ ΟΥΡΟΥΓΟΥΑΗ!!!!
Οι στίχοι του εθνικού τους ύμνου τα λένε όλα νομίζω (σ.σ. είναι ο μεγαλύτερος σε διάρκεια εθνικός ύμνος παγκοσμίως)...

Και τι ζητάω-Μαχαιρίτσας Σαββόπουλος

Κοινωνιολογικές παρατηρήσεις από τους σημερινούς αγώνες


Στους σημερινούς αγώνες για την φάση των 8 του Παγκοσμίου κυπέλλου έκανα τις εξής κοινωνιολογικές παρατηρήσεις οι οποίες θεωρώ ότι επιβεβαιώνουν κάποια κοινωνικά στερεότυπα που υπάρχουν:

Ολλανδία-Βραζιλία
Ολλανδία: Ήρεμοι,οργανωμένοι,σκληρό παιχνίδι,δεν διαμαρτύρονται,δεν αγχώνονται και στο τέλος πετυχαίνουν το στόχο τους
Βραζιλία: Υπερόπτες,ο καθένας για τον εαυτό του,διαμαρτύρονται όλοι από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο, η στιγμή και η καρδία μιλάει πιο δυνατά από το μυαλό, στο τέλος μένουν ως αυτοί που θα μπορούσαν αλλά δεν
BONUS Ιαπωνία-διαιτητής: Πολλές ώρες ασκήσεις nirvana και άγγιξε την τελειότητα ηρεμίας ενώ οι άλλοι σκοτώνονταν γύρω του

Ουρουγουάη-Γκάνα
Ουρουγουάη: Οι πλέον Ευρωπαίοι της Λατινικής Αμερικής, με ηγέτη-δικτάτορα που αρέσει σε όλους(Forlan), οργανωμένοι γύρω από έναν μεν αλλά οργανωμένοι δε, ψύχραιμοι μέχρι τέλους. Ακόμη και στο τελευταίο λεπτό κάνουν λάθος που φαίνεται τραγικό αλλά το εκμεταλλεύονται.
Γκάνα: Φαφλατάδες, εριστικοί, ταλέντο και δύναμη παρά μυαλό, χαίρονται εύκολα και πολύ, κλαίνε εύκολα και πολύ.

Λέμε πολύ στις ανθρωπιστικές επιστήμες ότι τα στερεότυπα είναι κοινωνικά κατασκευασμένα και δεν ανταποκρίνονται πάντα στην ανεξάρτητα παρατηρούμενη πραγματικότητα. Λοιπόν, για εμένα σήμερα ίσχυσαν στο έπακρο...


Πέμπτη 3 Ιουνίου 2010

New month's resolution pt.2

Part two as expected...Michael Buble just says the things in the right order...

"Feeling Good"

Birds flying high
You know how I feel
Sun in the sky
You know how I feel
Breeze driftin' on by
You know how I feel
It's a new dawn
It's a new day
It's a new life
For me
And I'm feeling good

Fish in the sea
You know how I feel
River running free
You know how I feel
Blossom on a tree
You know how I feel
It's a new dawn
It's a new day
It's a new life
For me
And I'm feeling good

Dragonfly out in the sun you know what I mean, don't you know
Butterflies all havin' fun you know what I mean
Sleep in peace when day is done
That's what I mean
And this old world is a new world
And a bold world
For me

Stars when you shine
You know how I feel
Scent of the pine
You know how I feel
Oh freedom is mine
And I know how I feel
It's a new dawn
It's a new day
It's a new life
For me

And I'm feeling good


New month's resolution pt.1

The first part of my new month's resolution...just follow the tracks of the lyrics...

Now you say you're lonely
You cry the long night through
Well, you can cry me a river
Cry me a river
I cried a river over you

Now you say you're sorry
For being so untrue
Well, you can cry me a river
Cry me a river
I cried a river over you

You drove me, nearly drove me, out of my head
While you never shed a tear
Remember, I remember, all that you said
You told me love was too plebeian
Told me you were through with me and

Now you say you love me
Well, just to prove that you do
Come on and cry me a river
Cry me a river
I cried a river over you
I cried a river over you
I cried a river...over you...

Παρασκευή 7 Μαΐου 2010

If by Kipling

Μία φίλη χθες με ρωτάει στο msn: "Να σου πω...ήθελα καιρό να σε ρωτήσω, το Χάθι τι σημαίνει;".
Μετά τα αρχικά γέλια, της στέλνω το link της wikipedia για τον Χάθι και είδα και ξαναθυμήθηκα το άλλο εξαιρετικό έργο του Kipling, εκτός του Βιβλίου της Ζούγκλα, το ποίημα του "If" "Αν". Μας άρεσε και στους δύο τόσο μα τόσο πολύ.
Σήμερα βρήκα και μία παρωδία του "Αν" από τον μεγάλο λογοτέχνη Κωστή Βάρναλη ...
Οπότε και λέω να τα δημοσιεύσω έτσι δια την καλλιέργεια και την ανύψωσιν του πνευματικού μας επιπέδου...


If...

If you can keep your head when all about you
Are losing theirs and blaming it on you;
If you can trust yourself when all men doubt you,
But make allowance for their doubting too;
If you can wait and not be tired by waiting,
Or, being lied about, don’t deal in lies,
Or, being hated, don’t give way to hating,
And yet don’t look too good, nor talk too wise;

If you can dream - and not make dreams your master;
If you can think - and not make thoughts your aim;
If you can meet with triumph and disaster
And treat those two imposters just the same;
If you can bear to hear the truth you’ve spoken
Twisted by knaves to make a trap for fools,
Or watch the things you gave your life to broken,
And stoop and build ’em up with wornout tools:

If you can make one heap of all your winnings
And risk it on one turn of pitch-and-toss,
And lose, and start again at your beginnings
And never breath a word about your loss;
If you can force your heart and nerve and sinew
To serve your turn long after they are gone,
And so hold on when there is nothing in you
Except the Will which says to them: «Hold on!»

If you can talk with crowds and keep your virtue,
Or walk with kings - nor lose the common touch;
If neither foes nor loving friends can hurt you;
If all men count with you, but none too much;
If you can fill the unforgiving minute
With sixty seconds’ worth of distance run,
Yours is the Earth and everything that’s in it,
And - which is more - you’ll be a Man my son!


Thelma Houston - Don't leave me this way

Disco moooooood!!!just to get a little bit inspired and happier...


Τετάρτη 5 Μαΐου 2010

Μία σχέση συμφεροντολογική...

Μιλούσαμε με φίλη λίγες ημέρες πριν για τα προσωπικά της.Μετά από το briefing από το τελευταίο σημείο απ'όπου είχα μείνει, μου λέει "Η σχέση μας είναι πλέον συμφεροντολογική". Της απαντάω "Μήπως εννοείς συναδελφική;", "Όχι", μου απαντάει "Συμφεροντολογική...με ρωτάει που έχουμε μάθημα...τι κάναμε στο μάθημα που έλειπε...τι να διαβάσει σε μαθήματα που έλειπε και άλλα τέτοια".
Ομολογώ ότι πριν από λιγότερο από μία εβδομάδα δεν μπορούσα να αντιληφθώ τι έλεγε.

Πλέον όμως...Yes i certainly can...Και είναι πραγματικά χάλια.Σε κάνει να νιώθεις απλά ένα εργαλείο εξυπηρέτησης, σαν το Κ.Ε.Π.. Τα πας καλά μαζί τους και αυτοί σε εξυπηρετούν, και για να τους έχεις από κοντά τους κάνεις και κανένα "δωράκι".Κάπως έτσι είναι και η συμφεροντολογική σχέση.Τα πας καλά με τον άλλον, σε εξυπηρετεί, τον εκμεταλλεύεσαι και ως αντάλλαγμα δίνεις κανένα "δωράκι" έτσι αντί στάχτης στα μάτια.

Φευ...και πάλι...ο μαλάκας είσαι εσύ διπλά...και το δωράκι είναι φτηνιάρικο και εσύ δεν κερδίζεις τίποτα μα τίποτα και διατρέχεις κίνδυνο να σε "πιάσουν" για ένα σαχλό-φτηνιάρικο "δωράκι" και στο τέλος επιβεβαιώνεται ότι εσύ είσαι ο μαλάκας και ο άλλος ο κερδισμένος...

Καληνύχτα και καλή τύχη...(λέμε τώρα...)




Κυριακή 2 Μαΐου 2010

Robbie Williams & Frank Sinatra It was a very good year

Chavela Vargas - La llorona-The weeping lady




A song which can be felt only in few countries in the world and I think Greece is one of them. Pain...crying...soul. I can't recall having heard in English such a song projecting so hard and powerful feelings.Poor them...
Dicen que no tengo duelo, llorona,
Porque no me ven llorar.
Hay muertos que no hacen ruido, llorona,
Y es más grande su penar.
Ay de mí, llorona,
Llorona de azul celeste,
No dejaré de quererte, llorona
Y aunque la vida me cueste.
Si al cielo subir pudiera, llorona,
Las estrellas te bajara.
La luna a tus pies pusiera, llorona,
Con el sol te coronara.
Todos me dicen el negro, llorona
negro pero cariñoso
todos me dicen el negro, llorona
negro pero cariñoso
yo soy como el chilo verde, llorona
picante pero sabroso
ay de mi llorona, llorona de ayer y hoy
ay de mi llorona, llorona de ayer y hoy
ayer era maravilla, llorona
y ahora ni sombra soy
ayer era maravilla, llorona
y ahora ni sombra soy.
Ay de mí, llorona,
Llorona de negros ojos.
Ya con ésta se despide, llorona,
Tu negrito soñador.
They all call me the black one, Weeping Woman,
The black one but the loving one,
They all call me the black one, Weeping Woman,
The Black One but the loving one,
I am like the green chili plant, Weeping Woman
Spicy but delicious,
I am like the green chili plant, Weeping Woman,
Spicy but delicious,

You were coming out of the temple one day, Weeping Woman,
When by passing by you caught my attention,
You were coming out of the temple one day, Weeping Woman,
When by passing by you caught my attention,

Beautiful you were,
The Virgin I thought I saw,
You say I have no pain, because you never see me cry,
There are the dead who do not cry,
and their sorrow is much greater than mine,

There by me, Weeping Woman, Weeping Woman, Weeping Woman, Take ME to the river,
Cover me in you (bosom?) because I am dying of coldness

Because I love you, you want for me to love you more,
I have already given you my life, Weeping Woman,
What else do you want?

Σάββατο 1 Μαΐου 2010

Rolling Stones - Gimme Shelter(Live)

If I wanted to have a soundtrack in my life, this song would be one of the most possible to be chosen.
Strong lyrics,great tune,fine guitar,excellent performance.Just a masterpiece of classic Rock n' Roll!!
I kinda start reconsidering if I prefer Beatles from Rolling Stones.
Irrelevant to that,that's a fabulous song!



Παρασκευή 30 Απριλίου 2010

JoeyStarr - Métèque

Γιατί Το ΚΚΕ Πρέπει Να Πεθάνει_by yupi.gr


Το ότι θα έβρισκα τέτοιο άρθρο στο yupi.gr ομολογώ ότι δεν το περίμενα με ΤΙΠΟΤΑ!!!

Εντάξει...Δεν συμφωνώ σε όλα 100%, αλλά ως γενικότερο πλαίσιο ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ αντίληψης προς κάτι τόσο ξεπερασμένο και απλά ανόητο σαν το ΚΚΕ πετυχαίνει κέντρο!!

Γιατί Το ΚΚΕ Πρέπει Να Πεθάνει


Επιτίθεται στον τουρισμό, δεν αναγνωρίζει το Σύνταγμα. Όχι, το ΚΚΕ δεν έχει πια πλάκ


Αφού πρώτα ζητήσω ταπεινά συγνώμη για την άκομψη λέξη "πεθάνει" (βάλε κάποια άλλη αν σε ταράζει, "έφυγε στη γειτονιά των αγγέλων" ή ό,τι θες), μπαίνω στο θέμα μου ευθύς: Το ΚΚΕ δεν φταίει για την κρίση απευθείας, προς θεού, μην τρελαθούμε. Γενικά το ΚΚΕ έχει να φταίξει για οτιδήποτε από τη δεκαετία του '40, όταν έκανε αντίσταση κατά Γερμανών και Δεξιών. Έκτοτε κινείται βουλιαγμένο σε μια ασημαντότητα ολοένα αυξανόμενη η οποία χτύπησε το ζενίθ στις αρχές του '90, όταν ο κομμουνισμός πέθανε. Τόσες δεκαετίες ασημαντότητας τους βάρεσαν στο κεφάλι, δεν είναι μικρό πράγμα, και ό,τι κουσούρια τους άφησε τα κουβαλάνε άλλα είκοσι χρόνια μετά θάνατον, σα μικροί ζόμπι-στάλιν, παγιδευμένοι στο γκούλαγκ-καθαρτήριο που λέμε Γη.

Αφορμή για το παραλήρημα ετούτο είναι δύο συμβάντα πρόσφατα: Ο αποκλεισμός του κρουαζιερόπλοιου από μια χούφτα γελοίους συνδικαλιστές, και η περήφανη χτεσινή ρήση του Μάκη του Μαΐλλη, που δεν είναι ένας απλός παλαιοκομμουνιστής παππούς που έχει πάθει μαλάκυνση, είναι ο επίσημος εκπρόσωπος τύπου του Κόμματος, και είπε το εξής:

Το ΚΚΕ δεν αναγνωρίζει το Σύνταγμα της Ελλάδας επειδή είναι αντιλαϊκό.

Όπως το διάβασες. Το Σύνταγμα της χώρας; Το κείμενο που περιγράφει τι είναι αυτό εδώ το κράτος στο οποίο ζούμε; Δεν το αναγνωρίζει. Κατεβαίνει στις εκλογές, αλλά το Σύνταγμα δεν το αναγνωρίζει. Είναι σαν να λες "είμαι κομμουνιστικό κόμμα αλλά έχω και μετοχές εταιριών και κάνω επενδύσεις και βγάζω λεφτά". Οξύμωρο.

Αλλά η ίδια η ύπαρξη του ΚΚΕ σ' αυτήν εδώ τη δημοκρατική και χρεωκοπημένη χώρα είναι οξύμωρο.

Πρέπει να το αναγνωρίσουμε: Τα μέλη του ΚΚΕ είναι ένα ματσο πυροβολημένοι που νομίζουν ότι ζουν στα 1948, κάποιοι τους κυνηγάνε και από τη δράση τους διακυβεύεται η τύχη της Ελλάδος και -γιατί όχι- του σοσιαλισμού. Πώς είναι αυτοί οι περίεργοι που μαζεύονται στα δάση και παίζουν Μεσαιωνικά role playing games; Έτσι. Μόνο που ετούτοι εδώ πιστεύουν ότι το adventure τους είναι αλήθεια.

Πώς είναι δυνατόν αυτοί οι απίθανοι να μαζεύουν ένα 7-8% στις εκλογές; Απλό:

1) Μερικοί από αυτούς είναι κανονικά Ελληνολαμόγια. Λένε τη ρητορική παπαγαλία, αλλά βγάζουν λεφτά από την ενασχόλησή τους με την πολιτική. Αυτοί είναι ελάχιστοι, βέβαια, αλλά υπάρχουν. Και είναι φωνακλάδες.
2) Πολύς ανυποψίαστος κόσμος, από αυτούς που βλέπουν Love Bites, ψηφίζει ΚΚΕ από αντίδραση στο "πολιτικό σκηνικό" που "μας κλέβουνε". Είναι σαν να επιλέγεις έναν τυφλό ανάπηρο χωρίς πόδια για 10άρι της Εθνικής ποδοσφαίρου επειδή σου τη σπάει που ο Καραγκούνης κάνει πολύ θέατρο. 
3) Σύμφωνα με μελέτες το 5-10% του πληθυσμού -οποιουδήποτε πληθυσμού- εμφανίζει μιας μορφής ήπια διανοητική καθυστέρηση.


Οπότε νάτο, βγήκε το ΚΚΕ, νάτη η Παπαρήγα στα κανάλια να οραματίζεται την Ελλάδα του μέλλοντος ολόιδια με την Αλβανία του '80.

Το θέμα είναι ότι τώρα που ήρθε η ώρα για το ξεσκαρτάρισμα διαφόρων κοινωνικών και πολιτικών παθογενειών, τώρα που έχουμε την ευκαιρία να αποβάλλουμε διάφορους χρόνιους καρκίνους σαν την κερδοσκοπία των ολιγοπωλίων και την τεμπελασυλία των δημοσίων υπαλλήλων, ίσως πρέπει να σταματήσουμε να βλέπουμε το ΚΚΕ με συμπόνοια και κατανόηση, όπως βλέπουμε την 90χρονη γλυκούλα θεία που έχει χαθεί στον κόσμο του Αλτσχάιμερ. Το ΚΚΕ δεν είναι γλυκούλι, δεν είναι "αντίδραση στο κατεστημένο", δεν είναι αστείο. Είναι εναντίον μας, είναι εχθροί της χώρας στην οποία ζουν και στης οποίας τις εκλογές συμμετέχουν. Το λένε μόνοι τους: Δεν αναγνωρίζουν το Σύνταγμα. Έίναι για την Ελλάδα ό,τι η Βόρεια Κύπρος, ας πούμε, είναι για την Κύπρο.

Γι' αυτό το λέω, και το λέω με αγάπη, την αγάπη που νιώθεις για το ζόμπι που υποφέρει, χαμένο στην επώδυνη δίψα του, λίγο πριν το αποκεφαλίσεις -και κατά συνέπεια λυτρώσεις- με το μπλακ-εντ-ντέκερ: Το ΚΚΕ πρέπει να πεθάνει.

Πέμπτη 29 Απριλίου 2010

Noa & Nicola Piovani live at Colosseo: Beautiful that way



A magic song for a magic movie!Piovanni is a real contemporary maestro following the path of other great Italian maestros like Nino Rota.
That European essence coming from that film and that song is just sensational.This is something I'm missing in London.It's really difficult to find a cinema playing really great Spanish,Italian,German,Turkish etc films.It's such a pitty that all the watch here is American and silly British movies.
Coming back to the song,actually,I have nothing more to say.Noa is magnificent and Maestro is just Il Maestro.
Grazie tanto Maestro

Δευτέρα 26 Απριλίου 2010

Politicians and people v MSM


Politicians and people v MSM

Rory Cellan-Jones | 09:30 UK time, Monday, 26 April 2010
So far, it's been a much better election for the mainstream media - or the "MSM" as they're described by an often contemptuous blogosphere - than you might have expected. The bloggers hoped they would boss this campaign, breaking stories, setting the mood, and leaving the flat-footed old media types trailing in its wake.
But the newspapers, and in particular the broadcasters have proved far more influential, with the TV debates dwarfing every other aspect of the campaign.
What I have noticed in recent days is the way both politicians and voters have used new-media methods to take on the mainstream media and dispute their version of the truth.
The latest example came yesterday when the Conservative Joanne Cash took great exception to an article about her in the Sunday Times by a journalist called Camilla Long. Now the piece doesn't appear any more hurtful than much other Sunday journalism, but Ms Cash was offended by remarks about members of her team.
Five years ago, she might have contacted the paper and hoped for a right to reply the following week. But instead she went online and started tweeting. A string of messages attacked the journalist's professionalism, her intelligence and her attitude to other women. "I wonder how she sleeps at night" and "she's a journo who never writes a good word about anyone or anything" were typical.
She attracted support too from another Twitter user who considers herself a victim of Camilla Long's prose, the government's digital-inclusion czar Martha Lane Fox, who said: "havent seen her article but thank you :) she was one of the laziest journos have ever met - ignore it. u rock."
I have contacted Camilla Long to seek a comment, but have not heard back yet.
Another politician who hit back yesterday against the mainstream media was Labour's Tom Watson, a former minister and close confidant of the prime minister. He felt that a story in the Sunday Telegraphsaying he'd been excluded from Labour's election campaign was inaccurate. So he responded with a post on his blog - among the most read of any politicians' online offerings - explaining why he is campaigning locally and not at party HQ. Far more people will have read the original story - but the many journalists who follow Mr Watson's blog and Twitter feed will have seen his rebuttal very swiftly.
Then there's the wider revolt against mainstream media coverage of Nick Clegg. This started before the Clegg surge began, with sporadic complaints from Lib Dems about the lack of coverage for their party. Then, when the papers started running negative stories last week, it blossomed into an online revolution. Mr Clegg himself has said that the satirical #nickcleggsfault craze that swept through Twitter last week mocking the papers was one of his favourite moments of the campaign so far. And there's a strong anti-mainstream-media slant among the 150,000 members of the Facebook group called We got Rage Against the Machine to #1, we can get the Lib Dems into office!, with fan posters declaring "Rage Against The Media".
Make no mistake - the politicians would rather have the mainstream press on their side than against them. But this time around, both they and the voters are finding ways of hitting back.