Καιρό είχα να γράψω κάτι δικό μου και προσωπικό και είπα να το κάνω τώρα στις 3:30 το πρωί. Είναι για κάτι που συζητούσα πριν καιρό με δύο φίλους.Ο ένας από αυτούς γράφει επίσης σε ένα blog και αρθογραφεί κατά καιρούς σε διάφορα online περιοδικά.Η άλλη γράφει στίχους και διάφορα δοκίμια-κείμενα τα οποία δεν έχουν εκδοθεί ποτέ μέχρι τώρα και δεν ξέρει αν θέλει κιόλας να εκδοθούν ποτέ.
Κοινός παρανομαστής και των τριών μας είναι ότι δεν ξέρουμε αν όσα γράφουμε είτε συστηματικά είτε σποραδικά τα διαβάζει κανείς ποτέ. Στη συζήτηση αργότερα προστέθηκε και ένας φίλος ο οποίος δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί γράφουμε πράγματα τα οποία μπορεί να μην ενδιαφέρουν κανένα και επίσης μπορεί να μην αρέσουν σε κανέναν.
Άδικο είχε ο άνθρωπος;;Τι γράφουμε αν κανείς δεν τα διαβάζει και αν αυτά που γράφουμε δεν προκαλούν κάποιο συναίσθημα σε κάποιον;Σκοπός δεν είναι αυτός όμως.Σκοπός είναι η έκφραση σκέψεων,προβληματισμών,καημών,χαρών και του οτιδήποτε επιθυμεί ο καθείς εξ ημών να βγάλει από μέσα του ώστε να νοιώσει καλύτερα.Αυτός είναι ο σκοπός, η αυτοκάθαρση πιθανώς θα λέγανε κάποιοι,η εξιλέωση που έρχεται όταν τα ενδόμυχα βγαίνουν στο φως. Μου είχα πει η μάνα μου ή η γιαγιά μου, δεν θυμάμαι καλά για να είμαι ειλικρινής,ότι δεν πρέπει ποτέ να λες ένα όνειρο,καλό ή κακό, τη νύχτα αλλά πάντα την ημέρα ώστε να το βλέπει ο ήλιος και να το ξεπλένει.Αργότερα κάπου κάτι παρόμοιο είχα διαβάσει και στον Όμηρο θαρρώ όπου τα όνειρα έπρεπε να τα ξομολογούντε στο φως για να τα ορμηνέψει ο μάντης. Έτσι και όσα θέλουμε να εκφράσουμε πρέπει να τα βγάζουμε από μέσα μας χωρίς να συλλογιζόμαστε αν θα είναι αρεστά από άλλους.
Το να αγγίξουν και άλλους,το να αρέσουν και να προκαλέσουν συναισθήματα και σε άλλους,πλην του δημιουργού,είναι η ολοκλήρωση της έκφρασης αλλά όχι ο σκοπός.Σαφώς και όσοι δημιουργούν και εκφράζουν το οτιδήποτε θέλουν να αρέσει το έργο τους,να νοιώσουν ότι και άλλοι μοιράζονται το ίδιο που ένοιωθαν και αυτοί είτε κατά την διάρκεια απόκτησης του βιώματος είτε ως αποκύημα της δημιουργίας τους. Αλλά παρόλα ταύτα, η "αναγνώριση" είναι η ολοκλήρωση και όχι ο σκοπός.Και δεν πρέπει να γίνει ούτε σκοπός ούτε αυτοσκοπός γιατί τότε το δημιούργημα χάνει το βασικό του συστατικό που είναι η έκφραση του δημιουργού και γίνεται μέσο για την ικανοποίηση του αναγνώστη-ακροατή-του κοινού.
Για αυτό και εμείς θα συνεχίσουμε να γράφουμε και αν καμώνουμε ότι μας εκφράζει χωρίς να ξέρουμε και να μας νοιάζει αν αρέσει στους άλλους.Άμα τους αρέσει καλώς...αλλιώς συγγνώμη δεν μπορούμε να βοηθήσουμε!
υγ. το τραγούδι απλά με εκφράζει τόσο μα τόσο αυτή την περίοδο που θέλω να το ακούω 24/7
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου