Ειδήμονες;;;Όχι και τόσο...

Λόγω της φύσης των σπουδών μου διαβάζω αρκετά βιβλία διάσημων και σημαντικών συγγραφέων,έχω καθηγητές ανθρώπους που επηρεάζουν ή τουλάχιστον το έχουν κάνει κατά το παρελθόν. Σύμβουλοι υπουργών,βουλευτών,πολιτικών,κρατών,μέλη think tanks και άλλα πολλά.
Μας διδάσκουν τόσο ωραία πράγματα,τόσο σημαντικά!Πώς να σώσουμε τον κόσμο,πώς να τελειοποιήσουμε την αγορά,να επιτύχουμε ότι καλύτερο σε διεθνές επίπεδο για τη χώρα μας.
Δεν θα σταθώ στους δικούς μας όμως...
Διάβαζα για άλλη μία φορά το δίτομο σύγγραμα των Bernanke και Abel για τη Μακροοικονομική.Ένα πάρα πολύ καλό βιβλίο πραγματικά.Καλογραμμένο,με ωραίες πρακτικές εφορμογές στην κοινωνία(παρά τα λάθη της μετάφρασης και τον υπερβολικό αμερικανοκεντρισμό των παραδειγμάτων του).Τόσο ωραία μαθαίνουμε από αυτό το βιβλίο πως να βελτιστοποιούμε τους μισθούς,την παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών,πως λειτουργεί η αγορά,η οικονομία, πως διαμορφώνονται τα επιτόκια.
Όμως ποίος είναι ο κύριος Bernanke ;Μα δεν είναι άλλος από τον πρόεδρο της FED,της ομοσπονδιακής τράπεζας των Η.Π.Α.. Ο άνθρωπος που χειρίζεται την οικονομία της αυτής μεγαλειότητα της υπερδύναμης. Της αυτοκρατορικής υπερδύναμης της οποίας η οικονομία της παραπαίει,τα νοικοκυριά της πεινάνε πλέον, τα χρέη των πολιτών της είναι άφταστα,της οποίας η αγορά επηρεάζει όλο τον κόσμο.
Σε όλα αυτά τα προβλήματα υποτίθεται ότι θα έβρισκε λύσεις ο μεγάλος καθηγητής Bernanke,ένας επιστήμονας με τεράστιες (και πανάξιες) περγαμηνές. Κατάφερε ο κύριος καθηγητής να δώσει λύσει ή καλύτερα και απλούστερα κατάφερε να εφαρμόσει την θεωρία την οποία δίδασκε τόσα χρόνια στις αίθουσες του Princeton;;;Η απάντηση είναι προφανείς.
Το θέμα προφανώς δεν είναι ο καθηγητής Bernanke αλλά το κενό μεταξύ ακαδημαϊκών παραδόσεων και θεωριών με την εφαρμογή των στην κοινωνία.
Σκοπός όλων αυτών των επιστημών της οικονομίας,της πολιτικής,της νομικής,των διεθνών σχέσεων ποίος είναι;Μα η βελτίωση της κοινωνίας!Η εφαρμογή των αποτελεσμάτων της έρευνας,των παραγομένων θεωριών στη κοινωνία. Μία θεωρία δεν κρίνεται σωστή όταν ισούνται δύο μεγέθη,όταν η καμπύλη βρίσκεται σε πλήρη ισορροπία στο χαρτί,αλλά όταν υπάρχει αντίκτυπος στην κοινωνία,όταν η κοινωνία ωφελείται,όταν η κοινωνία κερδίζει έστω και το παραμικρό,όταν φτάνουμε ένα βήμα πιο κοντά στο βέλτιστο επιθυμητό για την κοινωνία,για τον κόσμο μας.
Δεν πάσχουμε από ερευνητές,από εργαστήρια,από τεχνικές και μεθοδολογίες.Πάσχουμε από ιδέες,από νέες εφαρμόσιμες θεωρίες,από οράματα για τον κόσμο μας,από φωτισμένες πρωτοβουλίες που θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο και την κοινωνία.

Ο διαφωτισμός έλαβε χώρα πολλούς αιώνες πριν...μήπως ήρθε η ώρα για ένα νέο διαφωτισμό...

Jacques Brel Ne Me Quitte Pas (English Subtitles)

Λίγοι στην Ελλάδα ξέρουν τον Jacques Brel έναν Φλαμανδό που έχε ιγράψει την δική του ιστορία στο γλλόγωνο αλλά και φλαμανδόφονο τραγούδι. Τραγούδια όπως το Amsterdam, το Ne me quitte pas, ή το La Chanson des Vieux Amants. Τα περισσότερα από αυτά, εάν όχι όλα, έχουν μεταφαρστεί και στα ελληνικά.
Για να είμαι ειλικρινής ούτε εγώ τον ήξερα καλά τον Brel παρά μόνο μέσα από το Amsterdam. Ένα τραγούδια που στους Έλληνες θα θυμίσει ποίηση Καββαδία αφού μιλάει για λιμάνια, ναυτικούς αλλά και την ζωή τους εκτός θάλλασας...με ποτό,χορό,γυναίκες αλλά και θάνατο,πόνο,ανυπόφορη νοσταλγία για την θάλασσα και άλλα αρκετά γνώριμα.
Το εν λόγω τραγούδι σε μαγεύει με το ρυθμό του και σε ταξιδεύει με τους στίχους του.
Και όμως δεν αυτό αυτό το τραγούδι που ανεβάζω στο ιστολόγιο μου...
Είχα ακούσει πολλές το Ne me quitte pas σε διάφορες εκτελέσεις σε ελληνικά και αγγλικά.Δεν ήξερα ποτέ όμως ότι ήταν του Brel.Έχω ανεβάσει εδώ μία εκτέλεση(όχι την αγαπημένη μου αλλά...ας ώψεται η τεχνολογία) στην οποία υπάρχουν και αγγλικοί υπότιτλοι, "οποία προσβολίς δια έναν Γαλλόφωνο καλλιτέχνη" θα αναφωνούσαν σε άλλες εποχές. Επέλεξα αυτή την εκδοχή ώστε να έχουν και οι βάρβαροι αγγόφωνοι φίλοι την ευκαιρία να γευθούν αυτούς τους μαγικούς στίχους...

Ne me quitte pas
Il faut oublier
Tout peut s'oublier
Qui s'enfuit deja
Oublier le temps
Des malentendus
Et le temps perdu
A savoir comment
Oublier ces heures
Qui tuaient parfois
A coups de pourquoi
Le coeur du bonheur
Ne me quitte pas    (4 fois)

Moi je t'offrirai
Des perles de pluie
Venues de pays
Où il ne pleut pas
Je creuserai la terre
Jusqu'apres ma mort
Pour couvrir ton corps
D'or et de lumière
Je ferai un domaine
Où l'amour sera roi
Où l'amour sera loi
Où tu seras reine
Ne me quitte pas    (4 fois)

Ne me quitte pas
Je t'inventerai
Des mots insensés
Que tu comprendras
Je te parlerai
De ces amants là
Qui ont vu deux fois
Leurs coeurs s'embraser
Je te racont'rai
L'histoire de ce roi
Mort de n'avoir pas
Pu te rencontrer
Ne me quitte pas    (4 fois)

On a vu souvent
Rejaillir le feu
De l'ancien volcan
Qu'on croyait trop vieux
Il est paraît-il
Des terres brûlées
Donnant plus de blé
Qu'un meilleur avril
Et quand vient le soir
Pour qu'un ciel flamboie
Le rouge et le noir
Ne s'épousent-ils pas
Ne me quitte pas    (4 fois)

Ne me quitte pas
Je ne vais plus pleurer
Je ne vais plus parler
Je me cacherai là
À te regarder
Danser et sourire
Et à t'écouter
Chanter et puis rire
Laisse-moi devenir
L'ombre de ton ombre
L'ombre de ta main
L'ombre de ton chien
Ne me quitte pas 

Μην με αφήνεις.
Πρέπει να ξεχάσουμε, όλα μπορούν να ξεχαστούν, έχουν ήδη εξαφανιστεί.
Ξέχνα τις παρεξηγήσεις και τον χρόνο που σπαταλήσαμε για να καταλάβουμε το πώς.
Ξέχνα αυτές τις ώρες που μερικές φορές σκότωσαν την καρδιά της ευτυχίας αναρωτώμενη γιατί.
Μην με αφήνεις. Μην με αφήνεις. Μην με αφήνεις. Μην με αφήνεις.

Εγώ, θα σου δώσω μαργαριτάρια της βροχής από χώρες όπου δεν βρέχει.
Θα σκάψω τη γη ακόμη και μετά το θάνατο μου ώστε να καλύψω το σώμα σου με χρυσάφι και φως.
Θα φτιάξω μία χώρα όπου η αγάπη θα είναι βασιλιάς, η αγάπη θα είναι νόμος και εσύ βασίλισσα.
Μην με αφήνεις. Μην με αφήνεις. Μην με αφήνεις. Μην με αφήνεις.

Μην με αφήνεις. Θα φτιάξω για σένα ανόητες λέξεις που εσύ θα καταλαβαίνεις.
Θα σου μιλάω για αυτούς που αγαπιόντουσαν και είδαν τις καρδίες τους να τυλίγονται στη φωτιά δύο φορές.
Θα σου πω την ιστορία με τον βασιλιά που πέθανε επειδή δεν σε γνώρισε ποτέ.
Μην με αφήνεις. Μην με αφήνεις. Μην με αφήνεις. Μην με αφήνεις.

Συχνά είδαμε φωτιά να ξαναγεννιέται από ένα αρχαίο ηφαίστειο, το οποίο όμως ήταν πολύ παλιό. Φαίνεται ότι αυτές οι καμένες εκτάσεις βγάζουν περισσότερο καλαμπόκι ακόμη και από ένα φοβερό Απρίλιο.
Και όταν το δειλινό έρχεται δεν παντρεύεται το κόκκινο με το μαύρο για να βάλουν φωτιά στον ουρανό;
Μην με αφήνεις. Μην με αφήνεις. Μην με αφήνεις. Μην με αφήνεις.

Μην με αφήσεις. Δεν θα κλάψω άλλο, δεν θα μιλήσω άλλο.
Θα κρυφτώ εδώ και θα σε βλέπω να χορεύεις και να χαμογελάς και θα σε ακούω να τραγουδάς και να γελάς.
Άφησε με να γίνω η σκιά της σκιάς σου, η σκιά του χεριού σου, η σκιά του σκύλου σου. Μην με αφήνεις.
Μην με αφήνεις. Μην με αφήνεις. Μην με αφήνεις.

Σε πολλούς θυμίζει πολλά αυτό το ποίημα...Ο Brel το έγραψε όταν τον έδιωξε η σύντροφός του αφού ο ίδιος δεν ήθελε το παιδί που θ αέφερνε στον κόσμο.
Στα ελληνικά τραγουδήθηκε δύο φορές, από την Βίκυ Λέανδρος (η οποία το τραγούδησε και στα γαλλικά μετά από πρόταση του ίδιου του Brel,στα γαλλικά βεβαίως) και από τον Γιάννη Πάριο.
Ο Πάριος έδωσε μία εξαιρετική ερμηνεία όμως οι στίχοι ήταν αλλοιωμένοι,αν και πάλι πολύ συγκινητικοί...http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=3715.
Για τη λυρικότητα, την δραματικότητα, τον πόνο, το αίσθημα μεταμέλειας και όλα αυτά που βγαίνουν από το τραγούδι αυτό δεν χρειάζεται να πω τίποτε άλλο...

Όπως μου είπε μία φίλη μου: "Τί;Και μετά από αυτό το τραγούδι τον άφησε;;;"

Δεν έχω τί άλλο να πω για αυτούς τους στίχους...